Jurij Litujew

lekkoatleta radziecki

Jurij Nikołajewicz Litujew (ros. Юрий Николаевич Литуев, ur. 11 kwietnia 1925 w Irbicie, zm. 2 marca 2000 w Moskwie[1][2]) – radziecki lekkoatleta płotkarz, srebrny medalista olimpijski z Helsinek z 1952, mistrz i dwukrotny wicemistrz Europy.

Jurij Litujew
Юрий Литуев
Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1925
Irbit

Data i miejsce śmierci

2 marca 2000
Moskwa

Wzrost

183 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
srebro Helsinki 1952 lekkoatletyka
(bieg na 400 m przez płotki)
Mistrzostwa Europy
złoto Sztokholm 1958 bieg na 400 m przez płotki
srebro Bruksela 1950 bieg na 400 m przez płotki
srebro Berno 1954 bieg na 400 m przez płotki
Odznaczenia
Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Życiorys

edytuj

Brał udział w II wojnie światowej walcząc na froncie wschodnim jak dowódca baterii[3]. Po wojnie zaczął trenować lekkoatletykę. Specjalizował się w biegu na 400 metrów przez płotki, choć startował i na 400 metrów płaskie.

Pierwszy sukces międzynarodowy odniósł na mistrzostwach Europy w 1950 w Brukseli. Zdobył wówczas srebrny medal w biegu na 400 metrów przez płotki; pokonał go Włoch Armando Filiput[4]. Na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach ponownie został srebrnym medalistą na tym dystansie; tym razem wyprzedził go Charles Moore ze Stanów Zjednoczonych] W biegu na 400 metrów Litujew awansował do ćwierćfinału, ale w nim nie wystartował. W sztafecie 4 × 400 metrów odpadł w przedbiegach[2].

20 sierpnia 1953 w Budapeszcie ustanowił rekord świata w biegu na 400 metrów przez płotki wynikiem 50,4 s, poprawiając liczący już 19 lat wynik Glenna Hardina[5]. Na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie nie zdobył jednak złotego medalu, lecz srebrny, przegrywając ze swym rodakiem Anatolijem Julinem[6]. 13 października tego roku w Londynie ustanowił rekord świata w biegu na 440 jardów przez płotki wynikiem 51,3 s[5]. Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne był na czwarty w biegu na 400 metrów przez płotki, po trzech reprezentantach Stanów Zjednoczonych (utracił wówczas rekord świata). W sztafecie 4 × 400 metrów ponownie odpadł w eliminacjach[2].

Zdobył złoty medal w biegu na 400 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1958 w Sztokholmie[7].

Odnosił sukcesy w biegu na 400 metrów przez płotki na Akademickich Mistrzostwach Świata (organizowanych przez MZS). W Budapeszcie w 1949 był trzeci, w Berlinie w 1951 i w Bukareszcie w 1953 zwyciężył, w Warszawie w 1955 był trzeci, a w Moskwie w 1957 znowu wygrał[8].

Był mistrzem ZSRR w biegu na 400 metrów przez płotki od 1950 do 1955 oraz z 1957 i 1958. W 1959 był drugi, a w 1949 trzeci. Był również mistrzem ZSRR w biegu na 400 metrów w 1951, w biegu na 200 metrów przez płotki w 1952 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1950, 1954 i 1957[3].

Był odznaczony m.in. Orderem Czerwonej Gwiazdy, Orderem „Znak Honoru” i tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR[1][3][9].

Jego żona Walentina Litujewa była również znaną lekkoatletką, specjalistką skoku w dal, mistrzynią Europy w 1950 i wicemistrzynią w 1958[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b Юрий Литуев / Yuriy Lituev [online], peoples.ru [dostęp 2021-01-23] (ros.).
  2. a b c d Yury Lituyev [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  3. a b c B.Б. Зеличенок, B.Н. Спичков, B.Л. Штейнбах: Лёгкая Aтлетика: энциклопедия А-Я в 2-х томах. T. 1: А–Н. Moskwa: Человек, 2012, s. 581–582. ISBN 978-5-904885-80-9. (ros.).
  4. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 499 [dostęp 2021-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  5. a b Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 129 [dostęp 2021-01-23] (ang.).
  6. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 504 [dostęp 2021-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 511 [dostęp 2021-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  8. World Students Games (UIE) [online], GBRAthletics [dostęp 2010-04-01] (ang.).
  9. Литуев Юрий Николаевич, спортсмен [online], irbit.info [dostęp 2021-01-23] (ros.).

Linki zewnętrzne

edytuj