Wikipedia

Jurijs Hudjakovs

łotewski piłkarz

Jurijs Hudjakovs (ros. Юрий Владимирович Худяков, Jurij Władimirowicz Chudiakow; ur. 16 lutego 1969) – łotewski piłkarz rosyjskiego pochodzenia występujący na pozycji napastnika, reprezentant Łotwy, trener piłkarski.

Jurijs Hudjakovs
Data urodzenia

16 lutego 1969

Wzrost

196 cm

Pozycja

środkowy napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
–1990 FK Daugava Ryga
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1990 RAF Jelgava
1991 FK Pārdaugava/NSS
1992–1993 FK Kompar-Daugava 18 (10)
1993 Metałurh Zaporoże 1 (0)
1993–1994 Gällivare SK 19 (6)
1994–1996 Nieftiechimik Niżniekamsk 47 (5)
1996 Zagłębie Lubin 4 (0)
1997 Sokół Tychy 0 (0)
1997 FK Ventspils 21 (4)
1998–2000 Kaskö IK 61 (7)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1992  Łotwa 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2012– Łotwa U-17 (asystent)
2013–2014 FK Daugava Ryga-2/Šitika
2014 SFK United
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa edytuj

Wychowanek klubu FK Daugava Ryga[1]. W 1990 roku rozpoczął karierę na poziomie seniorskim w RAF Jelgava, z którą rywalizował we Wtorajej Nizszajej Lidze ZRRR oraz w Baltic League[2]. W sezonie 1991 był zawodnikiem FK Pārdaugava/NSS (Mistrzostwa Łotewskiej SRR). W 1992 roku, po zmianie nazwy klubu FK Kompar-Daugava, wziął z nim udział w premierowym sezonie łotewskiej Virslīgi i z 10 zdobytymi bramkami został najlepszym strzelcem zespołu i piątym strzelcem całych rozgrywek. Latem 1993 roku przeniósł się on do ukraińskiego Metałurha Zaporoże, dla którego rozegrał jedno spotkanie w Wyszczej Lidze w meczu przeciwko Zorii Ługańsk (1:1)[3]. W sezonie 1994 występował w szwedzkim Gällivare SK[1], z którym dotarł do baraży o awans do Division 1[4].

Przed sezonem 1995 Hudjakovs podpisał kontrakt z Nieftiechimikiem Niżniekamsk. Spędził w tym klubie 1,5 roku jako gracz podstawowego składu, rozgrywając w tym czasie 47 ligowych meczów na poziomie PFL[5]. Jesienią 1996 roku przeszedł do Zagłębia Lubin prowadzonego przez Mirosława Dragana[5][6]. 15 września 1996 zadebiutował w I lidze w wygranym 3:2 meczu przeciwko GKS Bełchatów, w którym został zmieniony w 60. minucie przez Radosława Jasińskiego. W rundzie jesiennej sezonu 1996/97 zanotował łącznie 4 ligowe występy oraz 2 spotkania w ramach Pucharu Polski[5][7]. Na początku 1997 roku odszedł do Sokoła Tychy, gdzie nie zaliczył żadnego oficjalnego występu i z powodu bankructwa klubu zmuszony był odejść przed zakończeniem rozgrywek[5]. Przed rozpoczęciem sezonu 1997 zasilił nowo powstały FK Ventspils, dla którego rozegrał na poziomie Virslīgi 21 spotkań i zdobył 4 gole[8][9]. W latach 1998–2000 grał w półzawodowym fińskim zespole Kaskö IK (Kakkonen), po czym zakończył karierę zawodniczą.

Kariera reprezentacyjna edytuj

26 maja 1992 zaliczył jeden występ w reprezentacji Łotwy w towarzyskim spotkaniu przeciwko Malcie w Ta' Qali, zakończonym porażką 0:1.

Kariera trenerska edytuj

Po zakończeniu kariery piłkarskiej zajął się szkoleniem grup młodzieżowych w Šitika Futbola skola w Rydze (2000–2016)[1]. W 2012 roku został zatrudniony przez LFF na stanowisku asystenta trenera Igorsa Stepanovsa w reprezentacji Łotwy U-17[1][10][11]. W grudniu tego samego roku otrzymał od LFF wyróżnienie dla najlepszego młodzieżowego trenera roku na Łotwie[12]. W latach 2013–2014 był trenerem rezerw FK Daugava Ryga (1. līga), występujących pod nazwą FK Daugava Ryga-2/Šitika[1][10]. W sezonie 2014 prowadził pierwszoligowy klub SFK United, będący reprezentacją Šitika Futbola skoli[13][14]. Od sierpnia 2017 roku pracuje w FK Rīgas Futbola skola[1].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f RFS treneru korpusu papildina J. Hudjakovs. rigasfs.lv. [dostęp 2019-10-15]. (łot.).
  2. ↑ Baltic League 1990. rsssf.com. [dostęp 2019-10-15]. (ang.).
  3. ↑ В чемпионате Украины. fcmetalurg.com. [dostęp 2019-10-15]. (ros.).
  4. ↑ Division 2 (3rd level) 1994. home.swipnet.se. [dostęp 2019-10-15]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Nie jest łatwo wyłowić dobrego Łotysza! Od Osša po Rudņevsa, czyli najgorsi i najlepsi Łotysze w Ekstraklasie. 2x45.info. [dostęp 2019-10-15]. (pol.).
  6. ↑ Łotysze w Ekstraklasie – wypały czy niewypały transferowe?. igol.pl. [dostęp 2019-10-15]. (pol.).
  7. ↑ Jurijs Hudjakovs. zaglebie.org. [dostęp 2019-10-16]. (pol.).
  8. ↑ Futbols pilsētā: Ventspils futbola vēsture (nobeigums). delfi.lv. [dostęp 2019-10-16]. (łot.).
  9. ↑ Futbolistiem sākas kārtējā cerību sezona. diena.lv. [dostęp 2019-10-16]. (łot.).
  10. ↑ a b Jurijs Hudjakovs. daugavariga.com. [dostęp 2019-10-15]. (łot.).
  11. ↑ Latvijas U-17 jauniešu futbola izlase startēs turnīrā Lietuvā. lff.lv. [dostęp 2019-10-16]. (łot.).
  12. ↑ Aleksandrs Cauņa jau otrreiz atzīts par Latvijas gada labāko futbolistu. jauns.lv. [dostęp 2019-10-16]. (łot.).
  13. ↑ SFK United. lff.lv. [dostęp 2019-10-16]. (łot.).
  14. ↑ 1. līga: "Gulbenei" un "Ogrei" minimālas uzvaras. sportacentrs.com. [dostęp 2019-10-23]. (łot.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jurijs_Hudjakovs&oldid=70526547”