Reprezentacja Łotwy w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Łotwy w piłce nożnej – zespół piłkarski reprezentujący Łotwę w rozgrywkach międzynarodowych.

Reprezentacja Łotwy w piłce nożnej
Przydomek

Sarkanbaltsarkanie (Czerwono-biało-czerwoni), 11 vilki (11 wilków)

Związek

Latvijas Futbola Federacja

Sponsor techniczny

Adidas

Trener

Paolo Nicolato

Skrót FIFA

LVA

Ranking FIFA

136. (1097.84 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

94. (10 lipca 2016) (1456 pkt.)

Zawodnicy
Najwięcej występów

Vitālijs Astafjevs (167)

Najwięcej bramek

Māris Verpakovskis (27)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
Łotwa Łotwa –  Estonia 1-1
(Ryga, Łotwa; 24.09.1922)
Najwyższe zwycięstwo
 EstoniaŁotwa Łotwa 1-8
(Tallinn, Estonia; 18.08.1942)
Najwyższa porażka
 SzwecjaŁotwa Łotwa 12-0
(Sztokholm, Szwecja; 29.05.1927)
Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 15 lutego 2024.

Pierwsze zwycięstwo odniosła prawie cztery lata po debiucie – w 1924 roku z Litwą.

Pierwszy łotewski klub piłkarski został założony w 1907 roku przez Anglika Harolda Halla, który był jego prezesem, trenerem i kapitanem drużyny. W roku 1921 Hall został pierwszym prezydentem Łotewskiej Federacji Piłkarskiej.

W 1940 roku kraj został zaanektowany przez Związek Radziecki. Niepodległość odzyskał w 1991 roku. Reprezentacja Łotwy dziewiętnastokrotnie zwyciężała w rozgrywanym od 1928 roku Pucharze Państw Bałtyckich.

Od czasu odzyskania niepodległości w 1991 aż do 2004 roku mistrzostwo Łotwy zdobywało Skonto Ryga.

Największym sukcesem łotewskiej piłki jest awans do Euro 2004. W grupie eliminacyjnej drużyna prowadzona przez Aleksandrsa Starkovsa wyprzedziła m.in. Polskę, a w barażach okazała się lepsza od Turcji. W samym turnieju przegrała dwa mecze (z Czechami 1:2 i Holandią 0:3), a jeden zremisowała (z Niemcami 0:0) i już po rundzie grupowej musiała wracać do domu. Starkovs prowadził również ekipę łotewską w latach 2007–2013. Od tamtego czasu reprezentacja zaczęła osiągać coraz gorsze wyniki, notując np. porażkę z Gibraltarem (0:1) w marcu 2018 roku, czy dwa bezbramkowe remisy z Andorą w ramach rozgrywek Ligi Narodów.

Od 2013 aż do swojej rezygnacji w marcu 2017 roku selekcjonerem reprezentacji Łotwy był Marians Pahars. Następnie selekcjonerem reprezentacji Łotwy był Aleksandrs Starkovs, zaś po nim Fin Mika-Matti Paatelainen.

Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012 edytuj

Grupa F edytuj

Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014 edytuj

Grupa G edytuj

Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016 edytuj

Grupa A edytuj

Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018 edytuj

Grupa B edytuj

Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020 edytuj

Grupa G edytuj

Eliminacje do Mistrzostw Świata 2022 edytuj

Udział w Mistrzostwach Świata edytuj

Udział w mistrzostwach świata
Rok Kwalifikacje Wynik
  1930 Nie brała udziału
  1934
  1938 Nie zakwalifikowała się
  1950 Nie brała udziału (była częścią ZSRR)
  1954
  1958
  1962
  1966
  1970
  1974
  1978
  1982
  1986
  1990
  1994 Nie zakwalifikowała się
  1998
    2002
  2006
  2010
  2014
  2018
  2022
      2026

Udział w Mistrzostwach Europy edytuj

Udział w Mistrzostwach Europy
Rok Kwalifikacje Wynik
  1960 Nie brała udziału (była częścią ZSRR)
  1964
  1968
  1972
  1976
  1980
  1984
  1988
  1992
  1996 Nie zakwalifikowała się
    2000
  2004 Awans Faza grupowa
    2008 NIe zakwalifikowała się
    2012
  2016
  2020

Rekordziści edytuj

     Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy

Trenerzy Łotwy od 1992 roku edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d eu-football.info. [dostęp 2012-05-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj