Kamil Minkner

Kamil Minkner (ur. 1976 w Nysie, woj. opolskie) – polski politolog, krytyk filmowy i nauczyciel akademicki. Doktor habilitowany w dyscyplinie nauki o polityce i administracji. Profesor Uniwersytetu Opolskiego. W 2009 roku uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim stopień naukowy doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Kino jako medium polityczne. W 2019 roku decyzją Rady Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie osiągnięcia naukowego Demarkacyjne ujęcie problemu polityczności jako wyzwanie poznawcze w naukach politycznych. Kryteria konceptualizacji i egzemplifikacje teoretyczne.

Kamil Minkner

Data i miejsce urodzenia	1976 Nysa
doktor habilitowany nauk społecznych
Specjalność: teoria polityki, teoria polityki, komunikacja polityczna
Alma Mater	Uniwersytet Opolski
Doktorat	14 stycznia 2009 Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	20 lutego 2019
Uczelnia	Uniwersytet Opolski

Zakres zainteresowań naukowych obejmuje teorię polityki (problem polityczności, kryteria polityzacji zjawisk społecznych, wiedza i edukacja polityczna) oraz relacje między polityką a kulturą i sztuką (film polityczny, polityka kulturalna, cyberkultura, edukacja filmowa). Zajmuje się także edukacją globalną i problemami globalnymi (szczególnie aspekty kulturowe i społeczne).

Uczestnik dwóch ogólnopolskich grantów naukowych. Pierwszy z nich to Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna XX i XXI wieku, który realizowany był w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. Jego celem była analiza relacji pomiędzy scenografią teatralną a tzw. scenografią społeczną i polityczną (inscenizacja, dekoracje oraz rozwiązania przestrzenne odnośnie do różnych wydarzeń społeczno-politycznych, jak manifestacje, pochody, demonstracje). Drugim grantem był finansowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych projekt Wprowadzenie edukacji globalnej do systemu kształcenia studentów dziennikarstwa i politologii, który był realizowany we współpracy między Uniwersytetem Opolskim a Fundacją HumanDoc. W ramach tego grantu był m.in. w obozie dla uchodźców Zaatari w Jordanii. Efektem grantu jest multimedialny podręcznik akademicki Wprowadzenie do Global Studies.

Współpracował m.in. z Polskim Instytutem Sztuki Filmowej i Centrum Edukacji Obywatelskiej w ramach programu edukacyjnego "Filmoteka szkolna". W 2008 roku był ekspertem w międzynarodowym programie edukacyjnym „Licealiści w kinie”. Jest współtwórcą scenariusza pełnometrażowego filmu „Big Love” (reż. Barbara Białowąs) oraz nagrodzonego na wielu festiwalach filmowych filmu krótkometrażowego "Moja nowa droga" (reż. Barbara Białowąs). W latach 2005–2009 był redaktorem naczelnym naukowego czasopisma „Dyskurs”.

W roku 2000 zdobył I Nagrodę w Ogólnopolskim konkursie Im. Profesora Józefa Kokota na najlepszą pracę magisterską za pracę pt. Kampanie wyborcze. Próba analizy politologicznej na przykładzie Śląska Opolskiego.

Edukacja

• 2019 - Uniwersytet Warszawski, habilitacja w dyscyplinie nauk o polityce;
• 2012 – absolwent Wajda School, międzynarodowy program EKRAN, rozwijanie scenariusza dramatu politycznego „Mrowisko”;
• 2009 – Uniwersytet Warszawski, doktorat, praca pt.: Kino jako medium polityczne; promotor: prof. dr hab. Mirosław Karwat (UW);
• 1995–2000 – Uniwersytet Opolski, studia na kierunku Politologia i Nauki Społeczne, specjalność dziennikarska; temat pracy magisterskiej: „Kampanie wyborcze. Próba analizy politologicznej na przykładzie Śląska Opolskiego”
• 1991–1995 – III L.O. im. Marii Skłodowskiej-Curie, Opole; klasa o profilu humanistycznym.

Rodzina

Jest synem Jana Minknera, działacza kultury, nauczyciela akademickiego i satyryka, twórcy działającego w latach 70. i 80. XX wieku, kabaretu studenckiego "Skrzat".

Dorobek naukowy

Monografie:

• Wprowadzenie do Global Studies. Podręcznik akademicki, Adam Marszałek, Toruń 2029, współautor
• O filmach politycznych. Między polityką, politycznością i ideologią, Warszawa 2012, autor
• W kręgu świata arabsko-muzułmańskiego, Opole 2005, redakcja
• Kulturowe uwarunkowania rozwoju w Azji i Afryce, Łódź 2010, współautor

Artykuły naukowe:

• O filmowych metaforach politycznych, (w:) J. Golinowski, F. Pierzchalski (red.), Symboliczność przestrzeni polityki. Między teorią a praktyką, Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz 2011, s. 69–87.
• Krytyka tradycyjnego modelu analizy teorii spiskowych w kontekście thrillerów konspiracyjnych w latach 70., (w:) K. Łeńska-Bąk, M. Sztandara (red.), Zmowa, intryga, spisek w strukturze codzienności, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2010, s. 197–219.
• Konstrukcja, rekonstrukcja i dekonstrukcja znaczeń politycznych w kinie na przykładzie filmu Gandhi Richarda Attenborougha (w:) M. Lisiecki (red.), Sztuki wizualne jako nośniki ideologii, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2009, s. 161–187.
• Kino jako przestrzeń wzajemnych relacji między polityką a moralnością. Od mechanizmu zwierciadła do sposobu działania politycznego, (w:) H. Kretek, R. Riedel (red.), Etyka a polityka, IIS PWSZ Racibórz, Instytut Politologii UO Opole 2009, s. 209–228.
• Dyskursywna polityczność kina jako medium. Perspektywa interpretacjonistyczna, (w:) A. Kracher, R. Riedel (red.), Demokracja medialna – źródła władzy, Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Raciborzu, Racibórz 2007, s. 130–144.
• Od paradoksów polityki do polityki paradoksu. Rzecz o popkulturyzacji politycznej w kontekście filmu politycznego, (w:) M. Karwat (red.), Paradoksy polityki, DW ELIPSA, Warszawa 2007, s. 150–171.
• Główne problemy polityki zagranicznej Omanu w okresie niepodległości, (w:) M.J. Chodubski, M.J. Malinowski, Problemy badawcze i metodologiczne politologii w Polsce, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk, s. 36–373.
• Polityka jako sfera kultury. O systemie politycznym współczesnego Omanu, (w:) A. Barska, K. Minkner, W kręgu świata arabsko-muzułmańskiego, Opole 2005, s. 57–78.
• Popkuluryzacja polityki. Próba wyjaśnienia kategorii badawczej oraz zarysowanie paradygmatu teoretycznego, „Dyskurs”, nr 1, 2005, s. 5–21 [wspólnie z prof. O. Cetwińskim].
• Przywódca egalitarny w zhierarchizowanym społeczeństwie. Mohandas Karamchand Gandhi, Toruń 2004, s. 320–335.
• Grupy interesu w demokracjach jutra. Zarys prognozy (w:) Grupy interesu. Teorie i działanie pod red. Z. Machelskiego i L. Rubisza, Toruń 2003, s. 170–186.