Karl Gustav von Rönne

Karl^[1] Gustav von Rönne, (ros. Карл Иванович Ренне, ur. 1720, zm. 4 kwietnia^?/15 kwietnia 1786) – rosyjski generał lejtnant od 1782 roku.

W służbie rosyjskiej od 1743 roku, w 1756 był porucznikiem, w 1767 podpułkownikiem. W 1769 został pułkownikiem i dowódcą Kargopolskiego Pułku Karabinierów. W 1770 pobił wojska konfederatów barskich w bitwie pod Dobrą. Za ten wyczyn został nagrodzony Orderem św. Jerzego III klasy. W 1770 wojskowy zarządca Poznania^[2]. W 1774 mianowany generałem-majorem.

Przypisy edytuj

↑ Albert von Bekeshovede: Die Familie von Rönne im Baltikum. 2003. Cytat: Karl Gustav von Rönne, Generalleutnant *** *1720- 1786 Posendorf war Erbe der Güter Posendorf und Sternhof und trat im Jahre 1743 in russische Militärdienste ein. Er war im Jahr 1756 Major, 1763 Oberstleutnant, 1769 Oberst und ab 1770 Kommandeur des Dragoner-Regiment Kargopol (Arkhangelsk). Am 3. Juni 1769 schlug er Truppen der Polnischen Konförderation bei Dobra (zwischen Kalisch und Sieradz) und wurde dafür im Febr.1770 mit dem St-Georgs-Orden III. Klasse ausgezeichnet. Im März 1774 wurde er Generalmajor und ab Juni 1782 Generalleutnant der Livländischen Division. Karl Gustav von Rönne war 2 x mit Petersburger Hofdamen verheiratet: I. oo 1765 mit Elena Wendula von Bachmann (1775 geschieden) *1748- 182.. II. oo 1778 mit Aurora Maria von Lilienfeld, *1752- 1810 Petersburg Maria wurde 1796 von der Großfürstin Anna Feodorowna zur Hofmeisterin ernannt und erhielt 1797 den Heiligen Katharinen-Orden, das "kleine Katharina-Kreuz". (niem.).
↑ Marian Drozdowski, Próby odzyskania Poznania przez konfederatów barskich w latach 1770-1771, w: Rola Wielkopolski w dziejach narodu polskiego, Wydawnictwo UAM, Poznań, 1979, s. 78-81