Karol Niewiadomski
Karol Niewiadomski-Prus[a] (ur. 29 grudnia 1878 w Kamionce Strumiłowej, zm. ?) – polski oficer wojskowy i policji.
.jpg) Karol Niewiadomski (lata 20.) | |
 podinspektor
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Stanowiska |
komendant powiatowy PP |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUrodził się 29 grudnia 1878 w Kamionce Strumiłowej[1][2]. Ukończył dwie klasy szkoły realnej w Krakowie, dwie klasy szkoły realnej wojskowej w Eisenstadt i cztery klasy szkoły kadeckiej w Königsfeld[1]. Od 18 sierpnia 1899 do 31 grudnia 1905 służył jako zawodowy oficer w Pradze, Budziejowicach, Bośni, Czortkowie, a następnie na własną prośbę przydzielony do Wojskowej Policji w Krakowie[1]. Po odbyciu jednorocznej próby i złożeniu egzaminu został mianowany porucznikiem z dniem 1 maja 1908[1]. W tym stopniu podjął pracą w c. k. oddziale służby wojskowo-policyjnej[3]. Podczas I wojny światowej do 1918 służył w szeregach C. K. Armii jako kapitan Wojskowych Korpusów Straży Policyjnej (niem. Militär-Polizeiwachkorps) mianowany z dniem 1 sierpnia 1914[4][5][6]. Pełnił funkcję komendanta konnego plutonu Policji Wojskowej[1].
U kresu wojny 31 października 1918 uczestniczył w oswabadzaniu Krakowa z władz zaborczych[1]. Jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu kapitana[7]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości z 1918 przeszedł do służby w Policji Państwowej[3]. Do 1 czerwca 1922 był zastępcą komendanta PP na miasto Kraków w randze nadkomisarza[1]. 1 kwietnia 1920 został awansowany na stopień majora[1][3]. W tym stopniu został zweryfikowany w korpusie rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9]. W latach 20. był oficerem rezerwowym 76 pułku piechoty z Grodna[10][9]. Po awansie na majora 1920 został delegowany na Górny Śląsk do dyspozycji prezesa Naczelnej Rady Ludowej[11]. Potem został przydzielony do Komendy Wojewódzkiej PP w Katowicach jako oficer inspekcyjny i mianowany na stopień podinspektora[11]. Odegrał rolę przy organizacji PP w województwie śląskim[11]. 1 grudnia 1922 został mianowany na stanowisko komendanta powiatowego PP w Katowicach, które sprawował w kolejnych latach do około 1926[11][1][12]. W czerwcu 1923 został dodatkowo komendantem PP na miasto Katowice[13]. W tym czasie pełnił funkcję prezesa Związku Urzędników i Funkcjonariuszów „Samopomoc”[14]. Jako komendant na miasto i powiat Katowice objął funkcją prezesa pierwszego w polsce klubu policyjnego pod nazwą Policyjny Klub Sportowy Katowice[15]. Według stanu z 1934 jako major pospolitego ruszenia był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice[2].
Od 1934 jako podinspektor PP był członkiem Zarządu Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Katowicach[16].
Odznaczenia
edytujaustro-węgierskie
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyż Zasługi Wojskowej (przed 1918)[6]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyż Zasługi Wojskowej (przed 1916)[4]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (przed 1916)[4]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (około 1914) (przed 1916)[4]
Uwagi
edytuj- ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Karl Ritter von Niewiadomski”.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Kalendarzyk 1926 ↓, s. 39.
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 251, 931.
- ↑ a b c Awans komendanta krakowskiej Policyi państwowej. „Nowości Illustrowane”. Nr 35, s. 11, 28 sierpnia 1920.
- ↑ a b c d Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 937.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 1256.
- ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1580.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 81.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 467.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 410.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 344.
- ↑ a b c d Kalendarzyk 1926 ↓, s. 40.
- ↑ Obsada personalna jednostek Policji Państwowej w roku 1926. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2022-12-23].
- ↑ Nowy komendant P. P. w Katowicach. „Nowości Illustrowane”. Nr 22, s. 10, 2 czerwca 1923.
- ↑ Kalendarzyk 1926 ↓, s. 32.
- ↑ Pierwszy policyjny klub sportowy. „Nowości Illustrowane”. Nr 13, s. 7, 28 marca 1925.
- ↑ Udział funkcjonariuszy Policji Państwowej w instytucjach społecznych II RP. policja.pl, 2020-04-24. [dostęp 2022-12-23].
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Kalendarzyk Policji Województwa Śląskiego 1926. Katowice: 1925, s. 1-273.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.