Karol Pękala

polski ksiądz katolicki

Karol Pękala (ur. 26 października 1902 w Siołkowej, zm. 14 sierpnia 1968 w Sozopolu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy tarnowski w latach 1946–1968.

Karol Pękala
Biskup tytularny Trocmades
Ilustracja
Karol Pękala (1963)
Christo in pauperibus
Chrystusowi w ubogich
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

26 października 1902
Siołkowa

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1968
Sozopol

Biskup pomocniczy tarnowski
Okres sprawowania

1946–1968

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 czerwca 1928

Nominacja biskupia

14 grudnia 1946

Sakra biskupia

16 marca 1947

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 marca 1947

Miejscowość

Tarnów

Miejsce

katedra Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Konsekrator

Jan Stepa

Współkonsekratorzy

Stanisław Rospond
Włodzimierz Jasiński

Życiorys edytuj

Po studiach w Tarnowie[1] 29 czerwca 1928 otrzymał święcenia prezbiteratu. Był wikariuszem w Nowym Wiśniczu, duszpasterzem Polonii francuskiej, diecezjalnym dyrektorem Akcji Katolickiej w 1933 i dyrektorem Caritasu w 1946. Podczas okupacji prowadził działalność charytatywną.

14 grudnia 1946 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej ze stolicą tytularną Trocmades[2]. Święcenia biskupie przyjął 16 marca 1947 w katedrze Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie[3]. Udzielił mu ich miejscowy biskup diecezjalny Jan Stepa, w asyście Stanisława Rosponda, biskupa pomocniczego krakowskiego, i Włodzimierza Jasińskiego, arcybiskupa tytularnego Drizipary[4]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Christo in pauperibus” (Chrystusowi w ubogich)[5]. W diecezji sprawował urząd wikariusza generalnego, a w latach 1959–1962 pełnił funkcję wikariusza kapitulnego diecezji[2]. Uczestniczył w I i IV sesji soboru watykańskiego II[6].

Odznaczenia edytuj

W 1939 prezydent RP Ignacy Mościcki nadał mu Złoty Krzyż Zasługi[7]

Postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy w 2020 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8].

Przypisy edytuj

  1. „Karol Pękala biskup życie i dzieło” [dostęp 2020-05-13].
  2. a b P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 341. ISBN 83-211-1311-7.
  3. K.R. Prokop: Sakry i sukcesja święceń biskupich episkopatu Kościoła katolickiego w Polsce w XIX i XX wieku (na tle wcześniejszych okresów dziejowych). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2012, s. 429. ISBN 978-83-7306-593-2.
  4. Włodzimierz Jasiński. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2023-10-10]. (ang.).
  5. A.G. Miziński (red.): 100-lecie Konferencji Episkopatu Polski. Księga jubileuszowa. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2019, s. 282. ISBN 978-83-8144-179-7. [dostęp 2023-10-09].
  6. B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A–Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
  7. M.P. z 1939 r. nr 43, poz. 70 [dostęp 2022-03-23].
  8. M.P. z 2020 r. poz. 638 – pkt 8 [dostęp 2020-11-09].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj