Karolina Jaklewicz
Karolina Anna Jaklewicz (ur. 1979 w Trzebiatowie) – polska malarka, kuratorka, wykładowczyni[1]
 K. Jaklewicz (2022) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| doktor habilitowany nauk plastycznych | |
| Specjalność: sztuki piękne | |
| Alma Mater |
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko |
adiunktka |
Wykształcenie edytuj
W latach 2000–2003 studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[2]. Jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu[3][1], Wydziału Malarstwa i Rzeźby[3]. Dyplom z wyróżnieniem na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu obroniła w 2007 roku. Tytuł pracy: ,,Geometria – emocje intelektu”[2]. W 2012 roku uzyskała tytuł doktora w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie sztuki piękne. Tytuł pracy ,,Idea a forma geometryzująca w malarstwie”[2]. W 2017 roku uzyskała stopień doktora habilitowanego w dziedzinie sztuk plastycznych, w dyscyplinie sztuk pięknych[4].
Kariera zawodowa edytuj
Wykładowczyni w policealnej szkole AP Edukacja we Wrocławiu, w latach 2007–2008. Od 2013 roku jest adiunktką na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej[3][2]. Obecnie jest także pełnomocniczką rektora ds. przeciwdziałania dyskryminacji na Politechnice Wrocławskiej[5]. W 2009 roku została kuratorką programową w Galerii Sztuki Socato we Wrocławiu. Funkcję tę prowadziła do momentu zamknięcia galerii. Jest pomysłodawczynią Przeglądu Młodej „Sztuki Świeża Krew”.
Twórczość edytuj
,,Założeniem mojej twórczości jest takie posługiwanie się językiem geometrii, aby wyjść poza obszar analizy, intelektualnych gier czy konceptualizmu. Geometria jest dla mnie bogatym źródłem formalnych i symbolicznych możliwości. W swoich pracach pokazuję, że język geometrii może być językiem emocji, że jest językiem uniwersalnym, a jednocześnie możliwym do osobistego zaanektowania. Daje poczucie dyskrecji, nie jest oczywisty, można jednak nim „mówić”, czy raczej unaoczniać nie tylko klasyczne tematy sztuki geometrycznej, lecz także te subiektywne czy odnoszące się do aktualnej rzeczywistości.”[2]
Od 2012 roku należy do grupy artystów skupionych wokół Bożeny Kowalskiej posługujących się językiem geometrii[6][2]. W trakcie studiów jej malarstwo przeszło od realizmu do abstrakcji przestrzenno-architektonicznej. Postanowiła ograniczyć paletę do tonacji północno nadbałtyckiej i architektonicznej. Struktura powierzchni jej dzieł ewoluowała od malarstwa olejnego do malarstwa akrylowego na płótnie. Eksperymentowała z materią obrazu, będąc pod wpływem tradycji wrocławskiego strukturalizmu. Skutkowało to tworzeniem wielowarstwowych obrazów, do których powstania zainspirowały ją m.in. odrapane ściany oraz szkło. Twórczość jej sprzed uzyskania stopnia doktora inspirowana jest m.in. sześcianem, jako metaforą bytu oraz architekturą dekonstruktywiczną. W pracach stworzonych po roku 2012 dawne inspiracje ulegają przemianie. Sześcian i przestrzenność architektoniczna zastąpione są przez trójkąt oraz przestrzeń symboliczną[2].
Cykle malarskie edytuj
- Geometria – emocje intelektu
- Bolesna geometria
- Przestrzeń nieobiektywna
- Anamorfoza osobności
- Idea a forma geometryzująca
- Północ
- Geometria dialogu
- Obiekty platoniczne/ Obiekty nieplatoniczne[2]
Wystawy edytuj
- 2010 – Bolesna geometria, Galeria Farbiarnia, Warszawa[7][8]
- 2011 – Anamorfoza osobności, Galeria Sztuki Socato, Wrocław[9]
- 2011 – Wystawa malarstwa, Miejska Galeria Sztuki, Częstochowa[6][10]
- 2012 – Akt przestrzeni / Verte, Galeria Promocyjna, Warszawa
- 2014 – Północ, Galeria Sztuki Socato, Wrocław[11]
- 2015 – Rezerwat (z Rafałem Borczem), Fabryka Trzciny, Warszawa
- 2015–2016 – Ciepło/zimno, Muzeum Miejskie Wrocławia[12]
- 2016 – Re:konstrukcja, Buchbund, Berlin
- 2017 – Konsekwencje, Galeria Pryzmat, ZPAP Kraków
- 2018 – Konsekwencje, Galeria Miejska, Wrocław[13][1]
- 2019 - Boli mnie krzyż, Galeria Beta16, Warszawa[14]
- 2021 - Raj nieutracony, Galeria Arttrakt, Wrocław[15][16]
- 2021 - Ojciec odchodzi, Galeria Sztuki, Legnica[17][18]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Karolina Jaklewicz – Beta16 [online], beta16.pl [dostęp 2020-11-21].
- ↑ a b c d e f g h Karolina Jaklewicz, Autoreferat, 1 grudnia 2016.
- ↑ a b c KAROLINA J A K L E W I C Z [online] [dostęp 2020-11-21] (pol.).
- ↑ Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu [online], www.asp.wroc.pl [dostęp 2020-11-21].
- ↑ Nowa pełnomocnik ds. przeciwdziałania dyskryminacji na Politechnice [online], Radio Wrocław [dostęp 2020-11-21].
- ↑ a b www.trustnet.pl, jacekwierzchowski@poczta.onet.pl, Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie [online], www.galeria.czest.pl [dostęp 2020-11-21] (pol.).
- ↑ Karolina Jaklewicz, KAROLINA J A K L E W I C Z: Wernisaż w Galerii Farbiarnia, maj 2010 [online], KAROLINA J A K L E W I C Z, 9 sierpnia 2010 [dostęp 2020-11-21].
- ↑ Wydarzenia – Karolina Jaklewicz w Farbiarni na Pięknej – Kulturalna Warszawa [online], Kultruralna Warszawa [dostęp 2020-11-21] (pol.).
- ↑ Karolina Jaklewicz, KAROLINA J A K L E W I C Z: „Anamorfoza osobności” – wystawa w Galerii Socato 12.02-12.03 [online], KAROLINA J A K L E W I C Z, 2 lutego 2011 [dostęp 2020-11-21].
- ↑ Karolina Jaklewicz, KAROLINA J A K L E W I C Z: Wystawa w Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie 12-28.08.2011 [online], KAROLINA J A K L E W I C Z, 10 sierpnia 2011 [dostęp 2020-11-21].
- ↑ KAROLINA JAKLEWICZ, KAROLINA J A K L E W I C Z [online] [dostęp 2020-11-21] (pol.).
- ↑ Ciepło/Zimno we wrocławskim Ratuszu [online], www.tuwroclaw.com [dostęp 2020-11-21] (pol.).
- ↑ Galeria Miejska: Wystawy [online], galeriamiejska.pl [dostęp 2020-11-21].
- ↑ Aktualności [online], Beta16 [dostęp 2021-09-25] (pol.).
- ↑ "Raj nieutracony" - Arttrakt [online], www.arttrakt.pl [dostęp 2021-09-25].
- ↑ Sztuka w RWK 5/2021: Nowa galeria Sztuka na Miejscu, Karolina Jaklewicz w Arttrakcie, SIAF i Kalina Bańka w SIC BWA [POSŁUCHAJ] [online], Radio Wrocław [dostęp 2021-09-25] (pol.).
- ↑ Klaudia Korfanty, Legnica. W Galerii Sztuki można obejrzeć nową wystawę – „Ojciec odchodzi”, czyli malarstwo Karoliny Jaklewicz [online], Legnica Nasze Miasto, 3 marca 2021 [dostęp 2021-09-25] (pol.).
- ↑ Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2021-09-25].