Katedra św. Jerzego w Perth

Katedra św. Jerzego
St George’s Cathedral
	katedra
	; Widok z południowego zachodu
Państwo	Australia
Stan	Australia Zachodnia
Miejscowość	Perth
Adres	38 St Georges Terrace, Perth WA 6000
Wyznanie	anglikańskie
Kościół	Anglikański Australii
Diecezja	Perth
Wezwanie	św. Jerzego
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1879
Data poświęcenia	15 listopada 1888
Dane świątyni
Styl	neogotyk
Architekt	Edmund Blacket
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Liczba naw	3
	Położenie na mapie Perth Katedra św. Jerzego
	Położenie na mapie Australii Katedra św. Jerzego
	Położenie na mapie Australii Zachodniej Katedra św. Jerzego
	31°57′20″S 115°51′40″E/-31,955556 115,861111
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Katedra św. Jerzego (ang. St George’s Cathedral) – anglikańska świątynia znajdująca się w australijskim mieście Perth.

Historia edytuj

Pierwsze anglikańskie nabożeństwo w Australii Zachodniej odbyło się pod drzewem na rogu Irwin Street i Hay Street w 1829. W tym miejscu też rozpoczęto budowę tymczasowego, drewnianego kościoła. Inicjatywę wspomógł m.in. gubernator stanowy Frederick Irwin. Przed 1837 kościół zburzono, a od 24 marca nabożeństwa odbywały się w gmachu sądu. W 1838 rozpoczęto zbiórkę pieniędzy na budowę nowej świątyni. W 1841 gubernator John Hutt wmurował kamień węgielny. Kościół otwarto 22 stycznia 1845, a uroczysta konsekracja odbyła się 15 listopada 1848^[1].

Budowę obecnej katedry rozpoczęto w 1879, kamień węgielny wmurował 2 listopada 1880 gubernator William Robinson. Architektem został Edmund Blacket. Kościół konsekrował 15 listopada 1888 biskup Henry Parry. W 1902 dobudowano wieżę, rok później zawieszono na niej dzwony poświęcone królowej Wiktorii. W 1923 dobudowano kaplicę ku czci australijskich żołnierzy poległych w I wojnie światowej. W latach 2005–2008 odbyła się renowacja świątyni^[1].

Od 16 grudnia 1994 katedra widnieje w rejestrze zabytków^[2].

Architektura i wyposażenie edytuj

Świątynia neogotycka, trójnawowa, z transeptem. Stropy są wykonane z drewna lagarostrobos franklinii (ang. Huon pine). Przed jego zamontowaniem drewno leżało w Rzece Łabędziej przez dwa lata w celu jego zmiękczenia, co umożliwiło jego odpowiednie wygięcie i wyrzeźbienie. Wnętrze zdobi marmurowa nastawa ołtarza i kamienna ambona z Caen^[1]. Nad wejściem, w zachodniej części katedry, znajdują się największe w stanie organy, zainstalowane w 1993^[3]. Na wieży wisi 8 dzwonów napędzanych ręcznie^[4], zawieszonych w 1976^[5].