Kazimierz Bogdanowicz (generał)

polski generał

Kazimierz Bogdanowicz (ur. 2 marca 1928 w Gawryliszkach w gminie Podbrzezie, zm. 25 marca 2009 w Warszawie) – polski dowódca wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego.

Kazimierz Bogdanowicz
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1928
Gawryliszki

Data i miejsce śmierci

25 marca 2009
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

19431944
19491992

Siły zbrojne

AK Armia Krajowa
Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

11 Dywizja Pancerna
3 Dywizja Zmechanizowana
Warszawski Okręg Wojskowy
Zgrupowanie Jednostek Zabezpieczenia MON

Stanowiska

szef sztabu dywizji pancernej
szef sztabu dywizji zmechanizowanej
dowódca dywizji zmechanizowanej
zastępca dowódcy okręgu wojskowego
dowódca ZJZ MON

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

prezes Zarządu Stowarzyszenia Miłośników Polskiego Oręża im. Marszałka Józefa Piłsudskiego

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Partyzancki Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Armii Krajowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Grób gen. Kazimierza Bogdanowicza (1928-2009) na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Życiorys edytuj

W latach 1943–1944 był żołnierzem Armii Krajowej. W jej szeregach wziął udział w akcji „Burza”. W 1949 został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej i wcielony do 16 Kołobrzeskiego pułku piechoty w Krakowie, jako elew szkoły podoficerskiej. W latach 1950–1951 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Poznaniu, a w latach 1951–1953 podchorążym Technicznej Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Giżycku.

Po ukończeniu szkoły oficerskiej został przydzielony do 26 pułku artylerii pancernej w Gubinie-Komorowie i wyznaczony na stanowisko pomocnika dowódcy kompanii do spraw technicznych. W tym samym roku został przeniesiony do 69 pułku zmechanizowanego w Kostrzynie nad Odrą, w którym objął dowództwo kompanii. W latach 1956–1959 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie.

W 1959, po ukończeniu studiów, został pomocnikiem, a następnie starszym pomocnikiem szefa sztabu do spraw operacyjnych 22 Drezdeńskiego pułku czołgów średnich w Żaganiu. W 1964 został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy do spraw liniowych 8 Drezdeńskiego pułku czołgów średnich w Żaganiu. Trzy lata później, w 1967, został starszym pomocnikiem szefa Wydziału Operacyjnego Sztabu 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu. W 1971 objął stanowisko szefa Wydziału Operacyjnego Sztabu 5 Saskiej Dywizji Pancernej w Gubinie. W 1973 został szefem sztabu – zastępcą dowódcy 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu. W 1976 został przeniesiony na równorzędne stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 3 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej w Lublinie.

W 1978 objął dowództwo 3 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej i sprawował je przez kolejnych pięć lat. W 1983 na stanowisku dowódcy dywizji został awansowany na generała brygady. W tym samym roku został zastępcą dowódcy do spraw liniowych Warszawskiego Okręgu Wojskowego, a następnie do spraw obrony terytorialnej. W latach 1987–1991 dowodził Zgrupowaniem Jednostek Zabezpieczenia MON. 4 lutego 1992 został przeniesiony w stan spoczynku.

Na emeryturze pełnił między innymi funkcję prezesa Zarządu Stowarzyszenia Miłośników Polskiego Oręża im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Dzięki jego staraniom w Warszawie został zbudowany Pomnik Czynu Zbrojnego Polonii Amerykańskiej. Zmarł 25 marca 2009. Pochowany 1 kwietnia 2009 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera F II, rząd 11, grób 10)[1]

Życie prywatne edytuj

Mieszkał w Warszawie, żonaty, dwoje dzieci. Jego brat był żołnierzem 5 Dywizji Piechoty (2 Armia WP) i w 1945 brał udział w bitwie pod Budziszynem[2].

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
  2. Janusz Królikowski: Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990. T. I: A–H, Toruń 2010, s. 168–169.

Bibliografia edytuj

  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski i Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002, Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010.