Kenneth Baker

brytyjski polityk

Kenneth Wilfrid Olav Baker (ur. 3 listopada 1934 w Londynie), brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Margaret Thatcher i Johna Majora. Członek Tory Reform Group.

Kenneth Baker
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1934
Londyn

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 28 listopada 1990
do 10 kwietnia 1992

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

David Waddington

Następca

Kenneth Clarke

Odznaczenia
Order Towarzyszy Honoru (Wielka Brytania)

Urodził się w londyńskiej dzielnicy Hampton jako syn urzędnika służby cywilnej. Wykształcenie odebrał w Hampton Grammar School (19461948), St Paul's School w Londynie oraz w Magdalen College na Uniwersytecie w Oksfordzie. Studia ukończył w 1958 r. z tytułem bakałarza historii. Następnie odbył służbę wojskową. Armię opuścił w stopniu porucznika. Pracował dla Royal Dutch Shell zanim został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Acton w wyborach uzupełniających 1968 r.

W Izbie Gmin zasiadał do wyborów 1970 r., kiedy to przegrał z kandydatem laburzystów Nigelem Spearingiem. Do parlamentu powrócił jednak jeszcze w tym samym roku, wygrywając wybory uzupełniające w okręgu St Marylebone. Kiedy ten okręg został zlikwidowany w 1983 r. Baker przeniósł się do okręgu Mole Valley, który reprezentował do 1997 r.

Był ministrem stanu ds. przemysłu i technologii informacyjnej w latach 19811984 oraz ministrem stanu ds. samorządu lokalnego w latach 19841985. W 1985 r. został członkiem gabinetu jako minister środowiska. W latach 19861989 stał na czele resortu edukacji. Na tym stanowisku odpowiadał za uchwalenie Education Act z 1988 r., który wprowadzał kontrowersyjnym program nauczania "National Curriculum". Baker wprowadził również obowiązkowe szkolenia dla nauczycieli znane jako "Baker days".

W 1989 r. został przewodniczącym Partii Konserwatywnej i Kanclerzem Księstwa Lancaster. Pozostał na tym stanowisku do rezygnacji Margaret Thatcher z funkcji lidera partii w listopadzie 1990 r. Nowy lider konserwatystów, John Major, mianował Bakera ministrem spraw wewnętrznych. Okres urzędowania Bakera na tym stanowisku do czas rozruchów w więzieniach oraz wprowadzenia Dangerous Dogs Act.

Po wyborach 1992 r. Baker opuścił gabinet nie chcąc objąć stanowiska ministra ds. Walii. W 1997 r. zrezygnował z ubiegania się o mandat parlamentarny. Został kreowany parem dożywotnim jako baron Baker of Borking i zasiadł w Izbie Lordów.

Baker opublikował w 2005 r. książkę o królu Jerzym IV George IV: A Life in Caricature, a w 2007 r. książkę o Jerzym III King George III: A Life in Caricature (obie wydane przez Thames & Hudson). Inne jego publikacje do zbiory poezji, historia karykatury politycznej oraz autobiografia.

Od 1963 r. jest żonaty z Mary Gray-Muir. Ma z nią syna Oswina i dwie córki: Amy Elizabeth i Sophię Alice (ur. 8 lipca 1967, żonę Charlesa McVeigha IV).

Linki zewnętrzne

edytuj