Kerry blue terrier
Kerry blue terrier – jedna z ras psów należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów wysokonożnych. Typ wilkowaty[2]. Nie podlega próbom pracy[1].
 Kerry blue terrier | |
| Inne nazwy |
Irish Blue Terrier |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
45,5–48 cm, |
| Masa |
15–18 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa III, sekcja 1, nr wzorca 3 |
| AKC |
Terrier |
| ANKC |
Grupa 2 - Terriers |
| CKC |
Grupa 4 - Terriers |
| KC(UK) |
Terrier |
| NZKC |
Terrier |
| UKC |
Grupa 7 - Terrier |
| Wzorce rasy | |
Rys historyczny edytuj
Kerry blue terier występuje w Wielkiej Brytanii od stuleci, jednakże z powodu jego początków jako psa na szczury oraz jako wszechstronnego psa zagrodowego, niewiele można znaleźć informacji o tej rasie sprzed XX wieku. Pierwsza wzmianka w literaturze pochodzi z 1847 roku, autor opisuje psa maści niebieskawo-ciemnoszarej, poznaczonego ciemniejszymi plamami i łatkami, często z podpaleniem na kufie i łapach. Czarnoniebieski irlandzki terier przeważał w hrabstwie Kerry, ale hodowano go również w innych hrabstwach. Po raz pierwszy kerry blue pojawił się na wystawach w 1913 roku, a w 1920 powstał Dublin Blue Terier Club. Kerry blue terier zaczął cieszyć się popularnością wśród irlandzkich patriotów jako rodzaj maskotki, w takim tempie, że w krótkim czasie powstały cztery kluby promujące tę rasę. Pomiędzy 1922 a 1924 rokiem kluby te zorganizowały nie mniej niż sześć wystaw i sześć prób polowych. W 1924 roku rasę tę wpisano oficjalnie do rejestrów Amerykańskiego Związku Kynologicznego[3].
Wygląd edytuj
Według standardu ustalonego przez FCI, typowy kerry blue terrier powinien być mocny, zwarty o proporcjonalnej budowie, dobrze rozwiniętym, muskularnym ciele.
Budowa edytuj
Wzorzec tej rasy przedstawia budowę poszczególnych części ciała następująco:
- Głowa – mocna, dobrze zrównoważona, z obfitą sierścią. Kufa powinna być średniej długości. Psy powinny mieć głowę silniejszą i umięśnioną bardziej niż suka.
- krawędź czołowa: bardzo lekko zaznaczona
- nos: czarny, nozdrza duże i szerokie
- zęby: równe i białe, zgryz nożycowy, dziąsła i podniebienie ciemne
- szczeki: mocne i muskularne, o mocnym uchwycie
- oczy: ciemne lub ciemnobrązowe, średnie, o bystrym wyrazie
- uszy: cienkie, nieduże, noszone z przodu wyrażające bystry, ostry wyraz teriera
- Szyja – o dobrych proporcjach, dobrze osadzona i umiarkowanie długa
- łopatki: płaskie, ustawione ukośnie, zwarte
- klatka piersiowa: głęboka, o umiarkowanej szerokości, żebra dobrze wysklepione
- grzbiet: średniej długości, poziomy, nie uniesiony ponad lędźwiami
- ogon: cienki, dobrze osadzony, noszony wesoło i prosto do góry
- Kończyny:
- przednie: z przodu proste, o mocnym kośćcu
- tylne: dobrze rozwinięte, muskularne uda, mocne stawy skokowe, pewne
- łapy: zwarte, nocne i okrągłe, pazury czarne
Cechami niepożądanymi według wzorca kerry blue terriera są:
- głowa: cieliste dziąsła
- tyłozgryz
- oczy: żółte lub wyłupiaste
- przedpiersie: wąska pierś
- grzbiet: karpiowaty lub łękowaty
- kończyny: łokcie odstające, pazury białe lub koloru kości
- wilcze pazury lub ślady po usunięciu
- chody: ciasna, krowia lub sztywna akcja tylnych kończyn
- szata: twarda, szorstka lub szczeciniasta
- maść: jakikolwiek inny kolor niż niebieski, z wyjątkiem wyżej wymienionych odstępstw
Szata i umaszczenie edytuj
Szczenięta psów tej rasy rodzą się czarne, lecz z wiekiem nabierają charakterystycznej, niebieskoszarej barwy. Sierść jest miękka, obfita i falista, wymagająca strzyżenia. Dopuszczalne umaszczenie to wszelkie odcienie niebieskiego z czarnym nalotem lub bez. Czarne, jak i rude naloty dopuszczalne są wyłącznie do 18 miesiąca życia.
Użytkowość edytuj
Podobnie jak airedale terrier, kerry blue terrier był wykorzystywany wszechstronnie. Polował na wydry w głębokiej wodzie, służył jako szczurołap oraz pies stróżujący. W Irlandii używany jako pies policyjny. Dobrze radzi sobie w agility z powodu swojej zwinności. Sprawdza się także w terapii chorych.
Zachowanie i charakter edytuj
Żywe, inteligentne i chętne do zabawy, akceptują dzieci. Przywiązują się do jednego właściciela, który musi wykazywać konsekwentne i stanowcze podejście do psów tej rasy, jednak bez stosowania fizycznych środków przymusu. W kontaktach z innymi zwierzętami potrafią być agresywne i trzeba uczyć kerry blue terriera poprawnego zachowania i wcześnie je socjalizować.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 112. ISBN 83-7073-122-8.
- Wielka Encyklopedia Świata OXFORD, ISBN 83-7325-540-0 (serii) Kwartalnik Klubu Teriera w Polsce
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.