Kiczka (nakrycie głowy)
Kiczka (ros. кичка), kika (кика) – typ czepca z rogatą lub kolistą podkładką, noszony przez zamężne kobiety w Rosji przeduralskiej, zwłaszcza w rejonach południowych, w komplecie z koszulą i poniewą albo jubką, rzadziej z sarafanem[1]. W odróżnieniu od kokosznika, który był bardzo popularnym elementem ubioru wśród mieszkanek miast, kiczka była strojem głowy typowym dla chłopek[2]
Występowanie rogatego czepca w ubiorach chłopskich – wraz z odpowiednimi zestawami odzieży – jest podstawą klasyfikacji w zakresie kobiecych strojów ludowych i wyznacznikiem obszarów ich funkcjonowania[1].
Kiczka, występująca w wielu odmianach, była rzadko spotykana na północnym zachodzie Rosji przeduralskiej, gdzie dość wcześnie zaczęto używać kokosznika. Najczęściej nosiły ją kobiety zamieszkujące w rejonach centralnych, nieco rzadziej zaś na północnym i południowym wschodzie kraju[2].
Charakterystyczny rodzaj kiczki, zwany rogą, występował w dolinie Oki oraz na południe od niej, gdzie w ubiorach żeńskich dominowała poniewa. Ten typ czepca był strojem głowy kobiet m.in. w takich guberniach, jak riazańska, tulska, kałuska czy orłowska[2].
Inna odmiana kiczki, nazywana rogatą, występowała na obszarze guberni ołonieckiej i archangielskiej, jak też w niektórych rejonach guberni wołogodzkiej. Jej wyróżniającą cechą była forma, jaką przybierała w górnej części, przypominającej łopatę albo kopyto[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Barbara Bazielich: Stroje ludowe narodów europejskich. Stroje ludowe Europy Środkowej i Wschodniej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1997, s. 32–33, 39, 66. ISBN 83-229-1451-2.
- ↑ a b c d Anastazja Kojdecka. Sowietskaja Etnografija, Z. 4, Moskwa 1956 r. N. I. Lebiediewa i G. S. Masłowa. Rosyjski ubiór chłopski w XIX i na początku XX w. jako materiał do etnicznej historii narodu (Na podstawie historyczno-etnograficznego Atlasu Rosji) [Sprawozdania i recenzje]. „Lud”. XLVII, s. 479, 1962. ISSN 0076-1435.