Kinmei
Kinmei (jap. 欽明天皇 Kinmei tennō; ur. 509, zm. 24 maja 571) – 29. cesarz Japonii[1] według tradycyjnego porządku dziedziczenia[2], a pierwszy historyczny władca Japonii, którego daty panowania są udokumentowane (daty wcześniejszych cesarzy oparte są na tradycji i legendach). Panował od roku 531[3] lub 539[4] do 571[5].
| Imię japońskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Cesarz Japonii | |||||||||
| Okres |
od 30 grudnia 539 | ||||||||
| Poprzednik |
Senka (?) | ||||||||
| Następca | |||||||||
| Dane biograficzne | |||||||||
| Dynastia |
Yamato | ||||||||
| Data urodzenia |
~509 | ||||||||
| Data śmierci | |||||||||
| Miejsce spoczynku | |||||||||
| Ojciec | |||||||||
| Matka | |||||||||
| Żona | |||||||||
| Dzieci | |||||||||
Życiorys edytuj
Kinmei urodził się w 509. Był synem cesarza Keitai i jego żony, księżniczki Tashiraka. Za życia używał imienia Ame-kuni Oshiharuki Hironiwa[6].
W 539, kiedy miał 30 lat, zmarł jego starszy brat, cesarz Senka i Kinmei został intronizowany jako 29. cesarz Japonii. Kinmei przeniósł siedzibę dworu cesarskiego do pałacu Kazanashi Shikishima w prowincji Yamato, gdzie wcześniej mieszkał. Mianował dwóch wpływowych działaczy politycznych z dworu cesarskiego, Okoshi Mononobe i Kanamura Nakatomi wysokim tytułem ō-muraji, a innego, Iname Soga, tytułem ō-omi.
Za panowania Kinmei rozpoczęła się w Japonii ekspansja buddyzmu. Według Nihon-shoki, w 552, a według innych źródeł, w 539 Kinmei przyjął od koreańskich mnichów buddyjskich statuę Buddy z brązu wraz ze zwojami sutr i sztandarami buddyjskimi jako prezent od koreańskiego króla Baekje. Wytłumaczyli także cesarzowi zasady ich wiary i opowiedzieli o Buddzie. Mimo że Japończycy (szczególnie ci związani z handlem) z nową wiarą spotykali się już nieraz, gdy handlowali z Koreańczykami, to właśnie to wydarzenie zostało ustalone jako oficjalny początek rozwoju buddyzmu w Japonii.
Wraz z początkiem historii buddyzmu w Japonii zaistniał spór między wpływowymi rodami arystokratycznymi: Soga, który przyjął buddyzm a Mononobe i Nakatomi, które pozostały przy shintō, nie akceptując nowej religii.
Według Nihon-shoki, cesarz Kinmei pozostał na tronie aż do swojej śmierci. Zmarł w 571 w wieku 62 lat. Został pochowany w specjalnie dla niego usypanym kopcu Misemaruyama w mieście Kashihara. Kinmei doczekał się dwunastu synów i trzech córek, z czego czworo (trzej synowie i jedna córka) zostało później cesarzami Japonii.
Mauzoleum cesarza Kinmei znajduje się w Nara. Nazywa się ono Hinokuma no saki Ai no misasagi[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Kunaichō: 欽明天皇 (29).
- ↑ Isaac Titsingh, Annales des empereurs du japon, 1834, s. 34–36.
- ↑ Jōgū Shōtoku Hōō teisets por. M.Kanert Buddyzm japoński.
- ↑ Nihon-shoki (chiń. • jap.).
- ↑ Japonia. W: Jerzy Alexandrowicz: Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana. T. 31. 1902, s. 625.
- ↑ Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). „Kimmei”, Japan encyclopedia, p. 519.
Bibliografia edytuj
- Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
- Kanert, Maciej. (2005). Buddyzm japoński. Jego polityczne i społeczne implikacje w okresie 538-645. Warszawa: Wydawnictwo Trio. ISBN 83-88542-97-4; ISBN 978-83-88542-97-8; OCLC 69314781
- Nussbaum, Louis Frédéric and Käthe Roth. (2005). Japan Encyclopedia. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 0-674-01753-6; ISBN 978-0-674-01753-5; OCLC 48943301
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691