Klasyczne beta-laktamazy

Klasyczne beta-laktamazy – są to beta-laktamazy o szerokim spektrum substratowym (są tak także nazywane – nie należy ich mylić z enzymami o poszerzonym spektrum substratowym). Według klasyfikacji Karen Bush należą one do grupy 2b[1]. Rozkładają penicyliny naturalne, większość ich pochodnych oraz cefalosporyny I generacji. Spośród beta-laktamów aktywność zachowują: monobaktamy, karbapenemy oraz cefalosporyny co najmniej II generacji.

Do klasycznych beta-laktamaz zalicza się enzymy TEM-1, TEM-2 oraz SHV. Mutacje w obrębie genów kodujących enzymy może doprowadzić do powstania szczepów produkujących enzym o jeszcze szerszym spektrum substratowym (ESBL)

Ponieważ enzymy te są hamowane przez inhibitory beta-laktamaz, skuteczne są również penicyliny z inhibitorem. Ze względu na efekt inokulum takie połączenia nie będą jednak skuteczne przy zakażeniach ogólnoustrojowych.

Bibliografia

edytuj
  • Danuta Dzierżanowska: Antybiotykoterapia praktyczna. Bielsko-Biała: [Alfa]-Medica Press, 2008. ISBN 978-83-7522-013-1.

Przypisy

edytuj
  1. Bush K., Jacoby GA., Medeiros AA. A functional classification scheme for beta-lactamases and its correlation with molecular structure.. „Antimicrob Agents Chemother”. Jun;39. 6, s. 1211-33, 1995. PMID: 7574506.