Kościół św. Piotra w Seehausen (Altmark)

Kościół parafialny św. Piotra w Seehausen (Altmark) (niem. Pfarrkirche St. Petri in Seehausen (Altmark)) – kościół kościół ewangelicko-luterański w Seehausen (Altmark).

Kościół parafialny św. Piotra
w Seehausen (Altmark)
Pfarrkirche St. Petri in Seehausen (Altmark)
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Saksonia-Anhalt

Miejscowość

Seehausen (Altmark)

Wyznanie

protestanckie

Kościół

luterański

Imię

św. Piotra

Położenie na mapie Saksonii-Anhaltu
Mapa konturowa Saksonii-Anhaltu, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół parafialny św. Piotraw Seehausen (Altmark)”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół parafialny św. Piotraw Seehausen (Altmark)”
Ziemia52°53′23,63″N 11°45′14,82″E/52,889897 11,754117

Historia i architektura edytuj

Budowę kościoła parafialnego św. Piotra w dzielnicy Neustadt rozpoczęto pod koniec XII w. Był to trzynawowy kościół halowy, wzniesiony z kamienia na planie krzyża łacińskiego, przebudowany następnie na romańską bazylikę. W XIII w. zbudowano od zachodu dwuwieżową fasadę z cegły ze wspaniałym, ostrołukowym portalem w przyziemiu. W poł. XV w. kościół przebudowano w stylu późnogotyckim a w 1486 do fasady dobudowano kaplicę Mariacką. W XV w. wieże podwyższono do obecnej wysokości 65 m. W 1676 zwieńczono je barokowymi hełmami. Na wieżach urządzony jest punkt widokowy. Korpus kościoła zamyka od wschodu niższe prezbiterium oddzielone od nawy głównej zachowanym z wcześniejszej budowli romańskim łukiem tęczowym.

Wewnątrz sklepienie krzyżowo-żebrowe podtrzymują okrągłe filary.

Najważniejszym elementem wyposażenia jest cenny późnogotycki poliptyk wyrzeźbiony w drewnie, przedstawiający w części centralnej Ukrzyżowanie, a w skrzydłach sześć scen pasyjnych. Dzieło to, pochodzące z Niderlandów, porusza przede wszystkim niezwykłą ekspresją.

Z pozostałych elementów wyposażenia na uwagę zasługuje barokowa ambona i epitafia z piaskowca (również barokowe).

Bibliografia edytuj