Kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Jakubowicach

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – drewniany, rzymskokatolicki kościół filialny, położony we wsi Jakubowice (gmina Byczyna). Kościół należy do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Polanowicach w dekanacie Wołczyn, diecezji kaliskiej. Kościół dnia 28 listopada 1953 roku, pod numerem 61/33, został wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa.

Kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Jakubowicach
61/33 z 28 listopada 1953[1]
Kościół filialny
Ilustracja
Widok kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Jakubowice

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Polanowicach

Wezwanie

NMP Królowej Polski

Wspomnienie liturgiczne

3 maja

Położenie na mapie gminy Byczyna
Mapa konturowa gminy Byczyna, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Jakubowicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Jakubowicach”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Jakubowicach”
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego
Mapa konturowa powiatu kluczborskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Jakubowicach”
Ziemia51°04′57,666″N 18°06′20,855″E/51,082685 18,105793
Strona internetowa

Historia kościoła edytuj

Kościół w Jakubowicach, wybudowany został przez ewangelików w 1585 roku, z fundacji rodziny von Frankenberg. Po zakończeniu II wojny światowej został oddany katolikom i wszedł w skład parafii w Polanowicach jako kościół filialny. W 1931 roku został odnowiony[3]. W 1960 roku usunięto ze świątyni część wyposażenia m.in.:

  • renesansowe obramienia drzwi do zakrystii,
  • metalowego koguta nad prezbiterium,
  • chorągiewki z datą "1931" na wieży.

W tym czasie odsłonięto w prezbiterium polichromię z kartuszami herbowymi. W latach 90. XX wieku naprawiono poszycie dachu.

Architektura i wnętrze kościoła edytuj

Kościół to budowla jednonawowa o konstrukcji zrębowej, zbudowany na ceglanej podmurówce. Prezbiterium zakończone jest trójbocznie. Do niego przylega zakrystia z lożą kolatorską na piętrze, skierowaną do wnętrza kościoła prostokątnym wycięciem. Nawa jest szersza od prezbiterium, do niej przylega kwadratowa wieża o konstrukcji słupowej[4]. Nawa, prezbiterium i zakrystia przykryte są jednym, wspólnym dachem. Trzykondygnacyjna wieża zwęża się ku górze i przykryta jest ośmiobocznym dachem ostrosłupowym. Strop nawy i prezbiterium są na jednym poziomie, zaokrąglone, posiada bogato dekorowane narożniki tęczy. Empora nad zakrystią jest otwarta do prezbiterium. Chór muzyczny wsparty jest na dwóch kwadratowych słupach[5]. Ołtarz główny wykonany został w stylu regencyjnym (styl architektoniczny z okresu regencji Filipa Orleańskiego, zapowiadał nadejście rokoka). W kościele znajdują się również zabytkowe organy klasycystyczno–ludowe z przełomu XVIII i XIX wieku oraz barokowa chrzcielnica w kształcie anioła pochodząca z XVIII w.

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj