Kościół Saint Vincent de Paul w Paryżu
Kościół Saint-Vincent-de-Paul w Paryżu (św. Wincentego a Paulo) – neorenesansowa świątynia w Paryżu, w 10. okręgu paryskim, pochodząca z XIX wieku.
 PA00086489
| |||||||||||
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Paryża  | |||||||||||
Położenie na mapie Francji  | |||||||||||
Położenie na mapie Île-de-France  | |||||||||||
 48°52′44″N 2°21′07″E/48,878889 2,351944
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Historia edytuj
Kościół został wzniesiony w XIX wieku na miejscu dawnego klasztoru Św. Łazarza, w którym działał św. Wincenty a Paulo. Obiekt ten został zburzony w czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Autorem projektu budynku był znany architekt paryski Jean-Baptiste Lepère, zaś kamień węgielny został położony w 1824 r. w obecności arcybiskupa Paryża de Quelena. W 1830 r. wybuch rewolucji lipcowej zakłócił prace, zaś dalsze przestoje wywołał brak pieniędzy. Na nowo budowa rozpoczęła się w 1831 r. i została ukończona trzynaście lat później pod kierunkiem zięcia Lepère'a Jacques'a Hittorffa, który istotnie zmodyfikował pierwotny projekt. W 1852 r. kościół otrzymał organy, które znajdują się w nim do tej pory; zostały zbudowane przez Aristide'a Cavallé'a-Cola i składają się z 2669 piszczałek. Do dobroczyńców parafii należał cesarz Napoleon III[1]
W czasie Komuny Paryskiej obiekt został siedmiokrotnie trafiony przez pocisk artyleryjski i poważnie uszkodzony. Komunardzi zdemontowali również pierwotne kościelne schody, z których zrobili barykady. Już po zakończeniu walk do kościoła została dobudowana Kaplica Maryi Dziewicy pod kierunkiem Williama Bougereau.
Architektura edytuj
Kościół został wzniesiony na klasycznym planie bazylikowym. Symetryczną fasadę wyznacza portyk z sześciu kolumn jońskich zwieńczonych tympanonem z krzyżem i płaskorzeźbą Charles'a-François Lebœuf-Nanteuila zatytułowana "Apoteoza św. Wincentego a Paulo". Przedstawia patrona kościoła w otoczeniu osób, którym pomógł w osiągnięciu zbawienia lub z którymi współdziałał (między innymi Siostry Miłosierdzia pracujące z dziećmi, galernik, misjonarze).
Kościół jest dwu wieżowy. Każda z wież wzniesiona jest na planie kwadratu, z dwoma prostokątnymi oknami na najwyższej kondygnacji oraz skromną dekoracją w postaci czterech jońskich pilastrów oraz dwóch doryckich u podstawy, jak i figury świętego na środkowym poziomie. Dach pomiędzy wieżami dekorują kolejne cztery rzeźby ewangelistów. Na każdej z wież umieszczony został zegar. Kościół otoczony jest ogrodem, prowadzi do niego 20 stopni schodów.
Wnętrze obiektu pokryte jest bogatą dekoracją malarską autorstwa Hipolita Flandrina wykonaną w latach 1848-1853. Główny ołtarz, autorstwa François Rude'a, przedstawia drogę krzyżową.
Organiści edytuj
W latach 40. XIX wieku organistą był Louis Braille twórca alfabetu dla niewidomych[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Historia kościoła na stronie parafialnej. [dostęp 2008-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
- ↑ C. Michael Mellor: Louis Braille: dotyk geniuszu. Warszawa: Fundacja Szansa dla Niewidomych, 2009. ISBN 978-83-929511-