Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sieniawie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Pannyrzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Sieniawa archidiecezji przemyskiej.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
A-832 z dnia 6.12.1988[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Widok od frontu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sieniawa
ul. Tadeusza Kościuszki

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Położenie na mapie Sieniawy
Mapa konturowa Sieniawy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu przeworskiego
Mapa konturowa powiatu przeworskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie gminy Sieniawa
Mapa konturowa gminy Sieniawa, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia50°10′35,4″N 22°36′27,5″E/50,176500 22,607639

Jest to świątynia wzniesiona w latach 1719–1751 na miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła i klasztoru ufundowanego przez Mikołaja Hieronima Sieniawskiego po założeniu Sieniawy. W 1745 roku kościół został poświęcony. Około 1754 roku do świątyni został dobudowany murowany klasztor ojców Dominikanów.

W 1778 roku Austriacy przeprowadzili kasatę klasztoru ojców Dominikanów i przenieśli zakonników do Jarosławia. Od 20 grudnia 1788 roku świątynia poklasztorna pełni funkcję kościoła parafialnego.

W czasie I wojny światowej zostały zniszczone dach i wnętrze świątyni parafialnej. Niezbędny remont został zakończony w 1923 roku.

W 1952 roku został zbudowany ołtarz główny, a w 1955 roku powstały ołtarze boczne. Polichromia świątyni została wykonana przez Stanisława Jakubczyka w 1954 roku[2].

W podziemiach znajduje się krypta rodowa Czartoryskich[3][4].

Przypisy edytuj

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2017-11-14].
  2. Historia kościoła w Sieniawie
  3. Kościoły. Oficjalna strona Urzędu Miasta i Gminy Sieniawa. [dostęp 2017-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-01)]. (pol.).
  4. Krypta książąt Czartoryskich