Kościanka (szczyt)
Kościanka (700 m)[1] – szczyt w środkowej części Pasma Pewelskiego, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[2], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Pasm Pewelsko-Krzeszowskich[3]. Kościanka znajduje się pomiędzy Baków Groniema (759 m) a Małysiaków Groniem (700 m)[1].
 Widok na Kocońkę | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
700 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Ślemień  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
 49°42′53,5″N 19°24′04,2″E/49,714861 19,401167
| |
Kościanka jest niemal całkowicie porośnięta lasem. Bezleśna, zajęta przez pola uprawne miejscowości Kocoń jest tylko dolna część jej północno-zachodnich stoków. Ze stoków południowo-wschodnich spływa Kocurowy Potok, stoki północne opadają do potoku Kocoń[1].
Kościanka (Kocońka) znajduje się w granicach wsi Kocoń w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Ślemień[1].
Nazwa edytuj
Jest to szczyt o dwóch wierzchołkach tej samej wysokości[4]. Andrzej Komoniecki podawał dla niego nazwę Kocońka i według Aleksego Siemionowa tak szczyt ten powinien się nazywać. Na austriackich mapach pojawiła się nazwa Kościanka, prawdopodobnie będąca zniekształceniem nazwy Kocońka[5]. Później nazwę tę przejęły niektóre polskie mapy i taką nazwę podaje lotnicza mapa Geoportalu bazująca na państwowym rejestrze nazw geograficznych[1]. A. Siemionow podał, że miejscowa ludność używa nazw Kocoński Groń, lub Kocońskie Gronie, Mapa Compassu podaje nazwę Kocońka i wysokość 701 m[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-03-22].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 326–327, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Balon, M. Jodłowski, P. Krąż, Beskidy Zachodnie (513.4–5), [w:] A. Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań, s. 481–496.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-03-22].
- ↑ Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 370.
- ↑ Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.