Kokosznik (architektura)
Kokosznik – element wystroju w postaci dekoracyjnego szczytu, mający wykrój najczęściej w kształcie łuku koszowego (rzadziej w kształcie trójkątnym, ostrołukowym lub półkolistym), zazwyczaj bogato profilowany. Charakterystyczny dla budownictwa cerkiewnego z okresu XVI – XVII wieku, a następnie dla budownictwa w stylu bizantyjsko-rosyjskim z przełomu XIX i XX wieku[1].
Kokosznik stosowany był w budownictwie drewnianym oraz kamiennym i grupowany na dachach budowli szeregowo w kilku piętrzących się nad sobą rzędach. Łuki umieszczane są najczęściej u nasady bębna, hełmu, więźb dachowych lub iglic.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ P. Krasny: Architektura cerkiewna na ziemiach ruskich Rzeczypospolitej 1596-1914. Kraków: Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2003, s. 333 i 370. ISBN 83-242-0361-3
Bibliografia
edytuj- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 74, 75. ISBN 83-85001-89-1.