Kolcosterek miedziany

Kolcosterek miedziany[3] (Discosura letitiae) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae), podrodziny paziaków (Lesbiinae). Znany jedynie z dwóch okazów mających pochodzić z Boliwii. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN ma status gatunku niedostatecznie rozpoznanego (DD, Data Deficient).

Kolcosterek miedziany
Discosura letitiae[1]
(Bourcier & Mulsant, 1852)
Ilustracja
Ilustracja autorstwa Johna Goulda
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

krótkonogie

Rodzina

kolibrowate

Podrodzina

paziaki

Plemię

Lesbiini

Rodzaj

Discosura

Gatunek

kolcosterek miedziany

Synonimy
  • Trochilus letitiae Bourcier & Mulsant, 1852
  • Popelairia letitiae (Bourcier & Mulsant, 1852)[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

brak danych

Taksonomia

edytuj

Po raz pierwszy gatunek opisali Jules Bourcier i Étienne Mulsant. Opis ukazał się w 1852 na łamach Annales des sciences physiques et naturelles, d'agriculture et d'industrie[4]. Holotyp, tak jak i jeden paratyp, miał pochodzić z nieokreślonego siedliska w Boliwii[4]. Zważywszy, iż informacje dotyczące pochodzenia XIX-wiecznych ptasich skórek mogą być błędne, oraz ze względu na historyczne zmiany granic (patrz: historia Boliwii), okazy te wcale nie musiały pochodzić z Boliwii[5]. Według wyników badań opublikowanych w 1999 jedyne dwa znane okazy nie są spreparowanymi młodocianymi rakietnikami (Discosura longicaudus) ani hybrydami, co wskazuje na ich przynależność do odrębnego gatunku[6].

Obydwa zabite ptaki musiały być samcami o w pełni rozwiniętym upierzeniu, na co wskazują: połyskujące gardło i wierzch głowy, wydłużone sterówki oraz budowa pochwy rogowej na górnej szczęce. Holotyp (według danych z 1999) znajduje się w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie. Od Bourciera uzyskał go John Gould. Drugi okaz znajduje się w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej[6].

Morfologia

edytuj

Autor podał następujące wymiary dla holotypu: długość dzioba 15 mm, długość skrzydeł 42 mm, długość środkowych sterówek 16 mm (zewnętrznych: 37 mm), całkowita długość: 90 mm[6]. W przeciwieństwie do rakietnika u kolcosterka miedzianego brak jest czarnej plamki na gardle. Grzbiet ma barwę miedzianobrązową, podobnie jak i kuper, na którym występuje biały pasek. Niższą część piersi i brzuch porastają pióra matowe, zielonobrązowe. Zewnętrzne sterówki (O4 i O5) są wąskie i zaostrzone, nie występuje na nich rozszerzenie na kształt rakiet, jak u rakietnika[6].

Status

edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) nadała kolcosterkowi miedzianemu status gatunku niedostatecznie rozpoznanego (DD, Data Deficient). Według danych z 2010 był to jeden z zaledwie 3 gatunków ptaków (z ogólnej liczby 63 o statusie DD), w przypadku których o nadaniu statusu zaważyła nie tylko niewielka liczba okazów (1 lub 2), ale i mała wiarygodność danych co do ich pochodzenia[7].

Przypisy

edytuj
  1. a b Discosura letitiae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. BirdLife International, Discosura letitiae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-1 [dostęp 2016-08-09] (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Lesbiini Reichenbach, 1853 (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-22].
  4. a b J. Bourcier, É. Mulsant. Description de quelques nouvelles espèces d'oiseaux-mouches. „Annales des sciences physiques et naturelles, d'agriculture et d'industrie”. Deuxième Serie. 4, s. 143, 1852. (fr.). 
  5. Coppery Thorntail Discosura letitiae. BirdLife International. [dostęp 2016-07-06].
  6. a b c d Graves, G. R.. Taxonomic notes on hummingbirds (Aves: Trochilidae,) 2. Popelairia letitiae (Bourcier & Mulsant, 1852) is a valid species. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 112, s. 804–812, 1999. 
  7. Stuart H.M. Butchart, Jeremy P. Bird. Data Deficient birds on the IUCN Red List: What don’t we know and why does it matter?. „Biological Conservation”. 143 (1), s. 239–247, 2010. DOI: 10.1016/j.biocon.2009.10.008. 

Linki zewnętrzne

edytuj