Kolej aglomeracyjna

Kolej aglomeracyjna (również kolej podmiejska) – kolej obsługująca przewozy pasażerskie w obszarze aglomeracji miejskich[1].

Systemy tego typu odznaczają się:

  • wysoką częstotliwością obsługi linii,
  • dużą liczbą miejsc zatrzymywania,
  • stosowaniem cyklicznego rozkładu jazdy,
  • nierównomiernym rozkładem potoku podróżnych w ciągu dnia i malejącą wielkością potoku podróżnych wraz z oddalaniem się od centrum aglomeracji,
  • dysponuje ułatwiającym szybką wymianę pasażerów taborem[1].

W przewozach tego typu używa się wagonów ciągniętych/pchanych przez lokomotywy lub częściej zespołów trakcyjnych, a na liniach niezelektryfikowanych zazwyczaj autobusów szynowych.

Najczęściej stosuje się bilety wieloprzejazdowe lub uproszczoną taryfę opłat.

Pociągi aglomeracyjne konkurują przede wszystkim z transportem samochodowym, nie wymagają rezerwacji miejsc, wymagają dofinansowania i są świadczone na podstawie umów o świadczenie usług publicznych[2].

Wzorem dla tworzenia sieci kolei aglomeracyjnych stały się systemy kolei podmiejskich S-Bahn w Berlinie, a także RER w Paryżu[3].

Przykładem systemów obsługujących ruch aglomeracyjny w Polsce są systemy szybkiej kolei miejskiej w aglomeracji trójmiejskiej, warszawskiej, śląskiej i krakowskiej, innym przykładem są bardzo rozbudowane systemy S-Bahn w Niemczech[1].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Elementy inżynierii ruchu. s. 43. [dostęp 2013-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-31)].
  2. Ewa Raczyńska-Buława: Systemy kolei aglomeracyjnych w Polsce, TTS 7–8 /2015, s. 37.
  3. Ewa Raczyńska-Buława: Systemy kolei aglomeracyjnych w Polsce, TTS 7–8 /2015, s. 38.

Bibliografia

edytuj