Ministerstwo Infrastruktury

Ministerstwo Infrastruktury (MI) – polski urząd administracji rządowej obsługujący ministra właściwego do spraw czterech działów administracji rządowej: transport, gospodarka morska, gospodarka wodna oraz żegluga śródlądowa[1]. Ministerstwo zostało utworzone w 2018, we wcześniejszym okresie resort ten podlegał wielokrotnym reorganizacjom, urząd o tej samej nazwie istniał również w latach 2001–2005 oraz w latach 2007–2011.

Ministerstwo Infrastruktury
Logo
Ilustracja
Kompleks budynków ministerstwa
Państwo

 Polska

Data utworzenia

2001, 2007, 2018

Minister

Dariusz Klimczak

Sekretarz stanu

Arkadiusz Marchewka

Adres
ul. Chałubińskiego 4/6
00-928 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ministerstwo Infrastruktury”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ministerstwo Infrastruktury”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ministerstwo Infrastruktury”
Ziemia52°13′25,741″N 21°00′18,389″E/52,223817 21,005108
Strona internetowa

Utworzenie ministerstwa i jego przekształcenia edytuj

Utworzenie Ministerstwa Infrastruktury poprzedziło powołanie 9 stycznia 2018 Ministra Infrastruktury kierującego trzema działami administracji rządowej: transport, łączność, a także budownictwo, planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo[2]. Początkowo obsługę ministra zapewniało dotychczasowe Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa, do przekształcenia tego urzędu w Ministerstwo Infrastruktury doszło po wydaniu rozporządzenia Rady Ministrów z 23 stycznia 2018 (z mocą obowiązującą od dnia poprzedniego)[3]. Po zmianie w zakresie działania ministra[4] w nowym resorcie pozostawiono sprawy związane transportem i łącznością, natomiast sprawy budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa przekazano do Ministerstwa Inwestycji i Rozwoju[5].

Pod koniec 2020 w Ministerstwie Infrastruktury dokonano szeregu przekształceń organizacyjnych:

Kierownictwo edytuj

Struktura organizacyjna edytuj

W skład ministerstwa wchodzi Gabinet Polityczny Ministra oraz następujące komórki organizacyjne[20][21][22]:

  • Departament Budżetu
  • Departament Dróg Publicznych
  • Departament Edukacji Morskiej
  • Departament Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej
  • Departament Gospodarki Wodnej
  • Departament Kolejnictwa
  • Departament Kontroli
  • Departament Lotnictwa
  • Departament Nadzoru Właścicielskiego
  • Departament Orzecznictwa i Kontroli Gospodarowania Wodami
  • Departament Prawny
  • Departament Strategii Transportu
  • Departament Transportu Drogowego
  • Departament Współpracy Międzynarodowej
  • Biuro Administracyjno-Finansowe
  • Biuro Dyrektora Generalnego
  • Biuro Komunikacji
  • Biuro Ministra
  • Biuro Zarządzania Kryzysowego
  • Sekretariat Krajowej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego.

Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane[1]:

Jednostki organizacyjne podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane[23]:

Historia ministerstwa edytuj

Po raz pierwszy urząd o nazwie Ministerstwo Infrastruktury utworzony został na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 20 października 2001[24]. Struktura przejęła całość kompetencji dotychczasowego Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej (związanych z obsługą działów wymienionych w jego nazwie), ponadto do nowego ministerstwa włączono komórki Ministerstwa Gospodarki (odpowiedzialne za sprawy działu łączność), a także komórki zlikwidowanego Ministerstwa Rozwoju Regionalnego i Budownictwa (zajmujące się działem architektura i budownictwo oraz działem gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, w styczniu 2002 połączonych w jeden dział pod nazwą budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa).

Ministerstwo Infrastruktury funkcjonowało w rządzie Leszka Millera oraz w pierwszym i drugim rządzie Marka Belki. Po powołaniu rządu Kazimierza Marcinkiewicza jego miejsce zajęło Ministerstwo Transportu i Budownictwa utworzone rozporządzeniem Rady Ministrów z 31 października 2005[25]. Przekształcenie to było związane jedynie ze zmianą nazwy urzędu ministra oraz obsługującego go ministerstwa, zakres działania pozostał bez zmian. Do rozdzielenia kompetencji doszło dopiero po wydaniu rozporządzeń Rady Ministrów z 5 maja 2006 powołujących w miejsce istniejącej struktury Ministerstwo Transportu (transport i łączność)[26], Ministerstwo Budownictwa (budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa)[27] oraz Ministerstwo Gospodarki Morskiej (gospodarka morska, a od lutego 2007 również rybołówstwo)[28].

Przywrócenia Ministerstwa Infrastruktury oraz likwidacji trzech dotychczasowych resortów dokonano po rozpoczęciu działalności pierwszego rządu Donalda Tuska. Urząd został utworzony rozporządzeniem Rady Ministrów z 16 listopada 2007[29] i ponownie objął sprawy związane z budownictwem, gospodarką przestrzenną i mieszkaniową, gospodarką morską, łącznością i transportem (dział rybołówstwo został wtedy przekazany do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi). Ministerstwo funkcjonowało w niezmienionym kształcie przez kolejne 4 lata, w drugim rządzie Donalda Tuska zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 21 listopada 2011[30] jego miejsce zajęło Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (dział łączność znalazł się wówczas w nowo utworzonym Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji). Od listopada 2013 (po połączeniu z Ministerstwem Rozwoju Regionalnego) resort nosił nazwę Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju, a od grudnia 2015 (po wydzieleniu gospodarki morskiej i rozwoju regionalnego do innych urzędów) działał jako Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa.

Chronologia nazw ministerstwa edytuj

Resort, którego główną kompetencją był transport, funkcjonował od 1918 pod następującymi nazwami:

Ministrowie edytuj

Minister Kolei Żelaznych:

Minister Kolei:

Minister Komunikacji:

Osobny artykuł: Ministerstwo Komunikacji.

Kierownik Resortu Komunikacji, Poczt i Telegrafu:

Osobny artykuł: Ministerstwo Łączności.

Minister Komunikacji:

Osobny artykuł: Ministerstwo Komunikacji.

Minister Kolei:

Minister Transportu Drogowego i Lotniczego:

Minister Komunikacji:

Osobny artykuł: Ministerstwo Komunikacji.

Minister Transportu, Żeglugi i Łączności:

Osobny artykuł: Ministerstwo Łączności.

Minister Transportu i Gospodarki Morskiej:

Minister Infrastruktury:

Minister Transportu i Budownictwa:

Minister Transportu:

Minister Infrastruktury:

Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej:

Minister Infrastruktury i Rozwoju:

Minister Infrastruktury i Budownictwa:

Minister Infrastruktury:

Siedziby edytuj

 
Pierwsza siedziba Ministerstwa Komunikacji przy ul. Nowy Świat 14
 
Nowe budynki przy ul. Chałubińskiego 4/6 zaprojektowane przez Bohdana Pniewskiego

W latach 1918–1931 siedzibą resortu komunikacji był wybudowany w 1827 budynek mieszczący się na rogu ul. Nowy Świat 14 i al. 3 Maja (obecnie Al. Jerozolimskie), w którym wcześniej – po powstaniu listopadowym – zlokalizowana była Izba Obrachunkowa, a następnie w okresie I wojny światowej (1915–1918) niemiecka Kolej Przewozów Wojskowych, Dyrekcja Generalna Warszawa (Militäreisenbahn – Generaldirektion Warschau). W latach 1947–1951 w tym miejscu powstała siedziba KC PZPR, nazywana też Domem Partii lub Białym Domem, obecnie Centrum Bankowo-Finansowe.

W 1932 w większości, w dotychczasowym miejscu pozostało do 1939 szereg komórek organizacyjnych resortu, przeniesiono się do wybudowanego w latach 1929–1931 dla Ministerstwa Robót Publicznych gmachu według projektu Rudolfa Świerczyńskiego przy ul. Chałubińskiego 4/6.

Resort zmieniając niejednokrotnie swoją nazwę i kompetencje mieści się w nim do dnia dzisiejszego, z przerwą na okres II wojny światowej, w którym budynek stanowił jedno z centrum zarządzania okupacyjnej Dyrekcji Kolei Wschodnich (Ostbahn-Betriebsdirektion) (1939–1940), a następnie Dyrekcji Rejonowej Kolei Wschodnich (Ostbahn-Bezirksdirektion) (1940–1945).

W latach 1948–1950 kompleks gmachów znacznie rozbudowano według projektu Bohdana Pniewskiego. Część wysokościową można uznać za pierwszy wieżowiec wybudowany w Warszawie, jak i prawdopodobnie w całym kraju po II wojnie światowej. W latach 1951–1956 na trzynastym piętrze budynku było zainstalowanych 12 nadajników zagłuszających wybrane rozgłośnie na falach krótkich. W okresie 1945–2000 z tego budynku zarządzano też Polskimi Kolejami Państwowymi.

Przypisy edytuj

  1. a b Dz.U. z 2021 r. poz. 937
  2. Dz.U. z 2018 r. poz. 101
  3. Dz.U. z 2018 r. poz. 192
  4. Dz.U. z 2018 r. poz. 176
  5. Dz.U. z 2018 r. poz. 193
  6. Dz.U. z 2020 r. poz. 1732
  7. Dz.U. z 2020 r. poz. 1733
  8. Dz.U. z 2020 r. poz. 1756
  9. Dz.U. z 2020 r. poz. 1757
  10. Dz.U. z 2020 r. poz. 1929
  11. Dz.U. z 2020 r. poz. 1930
  12. Dz.U. z 2020 r. poz. 2005
  13. Dz.U. z 2020 r. poz. 2014
  14. Andrzej Duda, Prezydent powołał Premiera oraz Radę Ministrów, Prezydent RP, 13 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-13].
  15. Kierownictwo ministerstwa - Ministerstwo Infrastruktury - Portal Gov.pl, Ministerstwo Infrastruktury [dostęp 2023-12-13] (pol.).
  16. Paweł Gancarz powołany na stanowisko wiceministra infrastruktury, gov.pl [dostęp 2023-12-21] (pol.).
  17. https://www.gov.pl/web/infrastruktura/piotr-malepszak-powolany-na-stanowisko-wiceministra-infrastruktury
  18. Przemysław Koperski powołany na stanowisko wiceministra infrastruktury - Ministerstwo Infrastruktury - Portal Gov.pl, Ministerstwo Infrastruktury [dostęp 2024-01-04] (pol.).
  19. https://www.gov.pl/web/infrastruktura/marcin-grabowski
  20. M.P. z 2021 r. poz. 1187
  21. M.P. z 2022 r. poz. 748
  22. M.P. z 2024 r. poz. 208
  23. M.P. z 2024 r. poz. 140
  24. Dz.U. z 2001 r. nr 122, poz. 1326
  25. Dz.U. z 2005 r. nr 220, poz. 1884
  26. Dz.U. z 2006 r. nr 76, poz. 534
  27. Dz.U. z 2006 r. nr 76, poz. 535
  28. Dz.U. z 2006 r. nr 76, poz. 536
  29. Dz.U. z 2007 r. nr 216, poz. 1589
  30. Dz.U. z 2011 r. nr 250, poz. 1503
  31. a b Art. 36 Ustawy o Radzie Ministrów z 8 sierpnia 1996.
  32. Powołany postanowieniem prezydenta 8 września 2007, urząd objął po złożeniu przysięgi wobec prezydenta 12 września 2007.