Ludwik Zagórny-Marynowski
Ludwik Zagórny-Marynowski (ur. 1875 w Borku Fałęckim (obecnie dzielnica Krakowa), zm. 15 września 1944 w Warszawie) – polski inżynier, minister kolei żelaznych.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1875 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Dyrektor Dyrekcji Kolei w Stanisławowie | |
Okres |
od 1920 |
Poprzednik | |
Następca |
Adolf Hora |
Minister kolei żelaznych | |
Okres |
od 10 marca 1922 |
Poprzednik | |
Następca |
Życiorys
edytujOd ukończenia Politechniki w Wiedniu (Technische Hochschule), był związany z kolejnictwem. W 1920 pełnił funkcję dyrektora DOKP w Stanisławowie[1]. Od 10 marca 1922 do 14 grudnia 1922 był ministrem kolei żelaznych w rządach: Antoniego Ponikowskiego (obu), Artura Śliwińskiego i Juliana Nowaka. Jako kierownik tego resortu był również od 16 grudnia 1922 do 26 maja 1923 członkiem rządu Władysława Sikorskiego. Następnie przeszedł na emeryturę.
Ludwik Zagórny-Marynowski zmarł 15 września 1944 roku Warszawie, podczas ewakuacji ludności cywilnej w trakcie powstania warszawskiego. Jego ciała nigdy nie znaleziono. Symboliczna płyta znajduje się na grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera VIII, rząd zachodni)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Dziennik Urzędowy Ministerstwa Kolei Żelaznych 1920, nr 10
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2023-03-24] .
Bibliografia
edytuj- Jacek Majchrowski (red.): Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Polska Oficyna Wydawnicza „BGW” Warszawa 1994