Komenda Rejonu Uzupełnień Wierzbnik
Komenda Rejonu Uzupełnień Wierzbnik (KRU Wierzbnik) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1927 |
Rozformowanie |
1939 |
Tradycje | |
Rodowód |
PKU Wierzbnik |
Komendanci | |
Pierwszy |
mjr Jan Mańkowski |
Ostatni | |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Podległość | |
Skład |
PKU typ III |
Historia komendy
edytujZ dniem 1 października 1927 roku na terenie Okręgu Korpusuu Nr X została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Wierzbnik, obejmująca swoją właściwością powiat iłżecki wyłączony z PKU Kielce[2]. Obsada personalna komendy została ustalona w lipcu tego roku[3][4].
PKU Wierzbnik funkcjonowała na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej oraz rozporzadzeń wykonawczych do tejże ustawy[5], a także „Tymczasowej instrukcji służbowej dla PKU”, wprowadzonej do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[6]
Zadania i organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej. W skład PKU Wierzbnik wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[7].
W marcu 1930 roku PKU Wierzbnik nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu i administrowała powiatem iłżeckim[8]. W grudniu tego roku PKU posiadała skład osobowy typ III[6].
31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[9].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Wierzbnik została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Wierzbnik przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[10], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[11]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Wierzbnik normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[12] .
Komendant Rejonu Uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr X, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiat iłżecki[1].
Obsada personalna
edytujPoniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Wierzbnik, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1938 roku.
- Komendanci
- mjr piech. Jan Mańkowski (VII 1927 – II 1929 → dyspozycja dowódcy OK X[13])
- mjr piech. Michał Walenty Paykart (III 1929[14][15] – 2 XII 1932 → komendant PKU Nisko[16])
- mjr piech. Lucjan Jan Trzebiński (2 XII 1932[17] – 1939[18], †II 1945[19] )
- kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
- mjr piech. Michał Walenty Paykart (VII 1927 – III 1929 → komendant PKU)
- mjr art. Wacław Racięcki (p.o. od III[23] – XII 1929[24] → kierownik I referatu PKU Kielce)
- kpt. piech. Bronisław Kobyliński (VI[25] – IX 1930[26] → dyspozycja dowódcy OK X)
- kpt. piech. Bolesław Feliks Morawski (IX 1930[27] – VI 1938 → kierownik I referatu KRU)
- kierownik II referatu poborowego
- por. gosp. Adam Bolesław Markiewicz (VII 1927 – III 1930[28] → referent PKU Dębica)
- kpt. piech. Marian Marceli Hoffmann[a] (III 1930[30] – VII 1935[31] → dyspozycja dowódcy OK X)
- referent – ppor. gosp. Bronisław Konieczny (VII 1927[4] – VI 1930[32] → płatnik 8 pal)
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Bolesław Feliks Morawski[c]
- kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (piech.) Julian Władysław Buchcik †1940 Katyń
Uwagi
edytuj- ↑ Marian Marceli Hoffmann ur. 15 czerwca 1895 roku, kapitan ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku w korpusie oficerów piechoty[29]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[33].
- ↑ Bolesław Feliks Morawski ur. 23 sierpnia 1893 roku w rodzinie Feliksa i Aurelii z Korzeniewskich. Zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty. Przeniesiony do korpusu oficerów administracyjnych, grupa administracyjna. W 1938 roku odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[34].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220, 222.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 lipca 1927 roku, s. 197-198.
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
- ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 77.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 226, zatwierdzony na stanowisku komendanta.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 431.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 407.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 860.
- ↑ Powstańcze biogramy ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 119, 124, 156, 157.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 526.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 18, 37, 54.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 400.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 218.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 288.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 30.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 113.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 58.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 216.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 43, 526.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwca 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Suwałkach. Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach. [dostęp 2019-05-18].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Lucjan Trzebiński. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2019-01-15].