Komputer Biurowy (system operacyjny)
Komputer Biurowy – pojęcie (określenie) stosowane zarówno w odniesieniu do wybranych konfiguracji i modeli dostępnych w ramach systemów komputerowych serii Mera 300, jak i do samego systemu operacyjnego pracującego na drugim poziomie[a] oprogramowania komputerów serii Mera 300, przeznaczonych do zastosowań i automatyzacji prac biurowych[1][2].
| Architektura | |
|---|---|
| Środowisko pracy | |
| Licencja |
Jako system operacyjny Komputer Biurowy program dawał użytkownikowi określone możliwości związane z wykorzystaniem dostępnych zasobów, tj. wykonywania działań na 16 rejestrach (każdy zawierający liczbę 14 cyfrową, znak liczby oraz miejsce położenia przecinka dziesiętnego), umieszczenie tekstu o maksymalnie 16 znakach w rejestrze R, dostępu do 256 rejestrów pomocniczych (każdy mógł zawierać liczbę upakowaną, w formacie jak wyżej, lub tekst o maksymalnie 8 znakach), oraz 59 instrukcji, w tym między innymi operacje: arytmetyczne, logiczne, przesyłania wartości, wejścia-wyjścia, skoków warunkowych i bezwarunkowych, definiowania etykiet i podprogramów[1][2].
Uwagi edytuj
- ↑ Jako drugi poziom oprogramowania systemów komputerowych serii Mera 300 literatura przedmiotu określa systemy operacyjne zbudowane na narzędziach programowania (poziom pierwszy to narzędzia programowe do budowy oprogramowania).
Przypisy edytuj
- ↑ a b Niedzielska i in. 1982 ↓, s. 161-187, 425.
- ↑ a b Dańda i in. 1982 ↓, s. 134.
Bibliografia edytuj
- Praca zbiorowa pod redakcją Elżbiety Niedzielskiej: Informatyka. Poradnik dla ekonomistów. Wyd. II poprawione i uzupełnione. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1982. ISBN 83-208-0065-X. (pol.).
- Jerzy Dańda, Irena Malerczyk-Dańda: cz. II Oprogramowanie. W: A.T. Bielewcew, Jerzy Dańda, Irena Malerczyk-Dańda, Tibor Pongrácz, Jaroslav Vlček: Informatyka w krajach RWPG. T. Informatyka w Polsce. Warszawa: w Polsce: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1977. (pol. • ros. • węg. • cz.).