Konstanty Tadeusz Szulc
Tadeusz Szulc, właśc. Konstanty Tadeusz Szulc (ur. 7 marca 1890 w Synowódzku Wyżnym, zm. 2 października 1960 w Poznaniu) – polski skrzypek oraz pedagog, profesor gry skrzypcowej i muzyki kameralnej, pierwszy koncertmistrz Państwowej Opery im. Stanisława Moniuszki[1].
 Tadeusz Szulc | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1890 |
| Data i miejsce śmierci |
2 października 1960 |
| Profesor | |
| Specjalność: gra skrzypcowa, muzyka kameralna | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
19 września 1945 |
| Praca zawodowa | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujW dzieciństwie przebywał we Lwowie i okolicach, gdzie koncertował jako „cudowne dziecko”. Zdobył tam pierwszą nagrodę na konkursie skrzypcowym im. Karola Lipińskiego oraz otrzymał stypendium artystyczne. W 1908 roku zdobył Dyplom Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego w klasie skrzypiec Maurycego Wolfstahla. Studia dopełnił pod opieką Issay'a Barmasa w konserwatorium Klindwortha–Scharwenki w Berlinie a następnie pracą w charlottenburskiej operze. Po I wojnie światowej wrócił do Lwowa i objął stanowisko pierwszego koncertmistrza Opery Lwowskiej. W 1919 roku przeniósł się do Krakowa, gdzie przez rok prowadził klasę skrzypiec w krakowskim Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego[1].
W roku 1920 przeprowadził się do Poznania, gdzie do wybuchu II wojny światowej był koncertmistrzem Opery Poznańskiej, członkiem Kwartetu Polskiego Zdzisława Jahnke[2] oraz nauczycielem gry na skrzypcach w Poznańskiej Akademii Muzycznej. Na początku II wojny światowej w konspiracji kształcił zgłaszających się do niego uczniów. Była to przyczyna prześladowań przez Niemców i przymusowego wywozu do Generalnego Gubernatorstwa[1][3].
Zaraz po wojnie powrócił do Poznania, gdzie od chwili otwarcia szkół muzycznych uczył gry na skrzypcach w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej, a później także w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W kwietniu 1945 roku ponownie został koncertmistrzem Opery Poznańskiej.
Jako solista występował również w Polskim Radiu, wykonując m.in. koncert skrzypcowy Aleksandra Głazunowa pod dyr. Emila Młynarskiego oraz podwójny koncert na skrzypce i wiolonczelę Johannesa Brahmsa (z Zygmuntem Butkiewiczem)[1].
Zmarł 2 października 1960 r. Pochowany został na cmentarzu komunalnym nr 2 Junikowo w Poznaniu (pole 13, kwatera 3-3-83)[4].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)[5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Odznaka Honorowa Miasta Poznania[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Towarzystwo Miłośników Miasta Poznania, Kronika Miasta Poznania: kwartalnik poświęcony problematyce współczesnego Poznania 1961.01/03 R.29 Nr1, 3 stycznia 1961 [dostęp 2021-09-09] (pol.).
- ↑ Zdzisław Jahnke | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2021-12-01] (pol.).
- ↑ Historia Zespołu Szkół Muzycznych w Poznaniu [online], www.zsm.poznan.pl [dostęp 2021-09-09].
- ↑ Poznan.pl - Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2021-12-05].
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.