Konstytucja Meiji (jap. 大日本帝国憲法 Dai-Nippon Teikoku Kenpō; Konstytucja Cesarstwa Wielkiej Japonii)konstytucja Japonii, proklamowana 11 lutego 1889 roku, weszła w życie 29 listopada 1890 roku.

Ogłoszenie Konstytucji Cesarstwa Wielkiej Japonii (rys. z 1931 r.)

Konstytucja zapewniała cesarzowi zwierzchnią rolę nad innymi organami:

  • zatwierdzanie ustaw uchwalanych przez parlament złożony z Izby Arystokracji (Kizoku-in, tłum. także jako Izba Parów) i Izby Reprezentantów (Shūgi-in)[1];
  • mianowanie i odwoływanie wyższych urzędników cywilnych i wojskowych, naczelnego dowództwa sił zbrojnych;
  • wypowiadanie wojny i zawieranie pokoju;
  • nadawanie odznaczeń i tytułów;
  • stosowanie prawa łaski.

Na równi z konstytucją traktowana była ustawa Kōshitsu Tenpan („Ustawa o Dworze Cesarskim”) regulująca m.in. następstwo tronu, członkostwo w rodzinie cesarskiej i inne sprawy związane z Dworem Cesarskim. W rozdziale I art. 3. stwierdzała, iż: „Cesarz jest święty i nienaruszalny”[2].

Po klęsce Japonii w II wojnie światowej konstytucja Meiji została zastąpiona przez konstytucję przyjętą w 1946 roku (日本国憲法 Nihon-koku Kenpō lub Nippon-koku Kenpō, Konstytucja Państwa Japonii), zwaną także konstytucją Shōwa.

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 862, 1615. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. The Constitution of the Empire of Japan. National Diet Library, 2004. [dostęp 2017-12-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj