Kormoran nowozelandzki

Kormoran nowozelandzki (Leucocarbo chalconotus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae).

Kormoran nowozelandzki

Leucocarbo chalconotus
G. R. Gray, 1845
Rysunek z 1844 roku przedstawiający Kormorana nowozelandzkiego
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	głuptakowe
Podrząd	głuptakowce
Rodzina	kormorany
Rodzaj	Leucocarbo
Gatunek	kormoran nowozelandzki
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
narażony na wyginięcie

Występowanie

Jest on endemitem. Występuje jedynie w Nowej Zelandii, na południowym wybrzeżu Wyspy Południowej. Szacuje się, że ich populacja wynosi 3300-5300 osobników i ciągle maleje.

Charakterystyka

Morfologia

Osiąga około 68 cm długości oraz masę ok. 2,5kg. Występują dwie odmiany tego gatunku różniące się ubarwieniem. Mniej popularna (około 30% populacji) zwykle ma ciemną głowę i biały brzuch. Częstsza odmiana (około 70% populacji) jest w całości pokryta czarno brązowymi piórami, z akcentami zielonych oraz niebieskich. Młode osobniki zwykle mają mniej błyszczące pióra.

Dieta

Żywią się głównie rybami dennymi oraz bezkręgowcami. Zróżnicowanie diety zależy od sezonu, wiosnąryby stanowią 85% pożywienia natomiast zimą tylko 45%. Polując mogą zanurkować nawet do 30 metrów.

Rozmnażanie

Gatunek jest monogamiczny. Ich sezon lęgowy trwa od maja od listopada. Tworzą gniazdo z błota o szerokości 0,5m i długości 1-1,5m. Jajo ma 66 mm długości i 42 mm szerokości i jest jasno niebieskie. Samica składa je od maja do września. Mogą złożyć od 1 do 3 jaj. Wysiadują je na zmianę samica i samiec. Są zdolne do reprodukcji od 3 roku życia.

Zachowanie

Zazwyczaj zakładają kolonie na stromych zboczach, przy wybrzeżu. Poruszają się również w pobliżu brzegu, zaobserwowano je najdalej w odległości 10 km od brzegu.