Korzeniowiec drobnopory

gatunek grzyba

Korzeniowiec drobnopory (Heterobasidion parviporum Niemelä & Korhonen) – gatunek grzybów z rodziny jodłownicowatych (Bondarzewiaceae)[1].

Korzeniowiec drobnopory
Ilustracja
Korzeniowiec drobnopory (Heterobasidion parviporum)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

jodłownicowate

Rodzaj

korzeniowiec

Gatunek

korzeniowiec drobnopory

Nazwa systematyczna
Heterobasidion parviporum Niemelä & Korhonen
Heterobasidion annosum, Biology, Ecology, Impact and Control (Wallingford): 31 (1998)

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Heterobasidion, Bondarzewiaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Heterobasidion parviporum został oddzielony od kompleksu gatunkowego półkuli północnej Heterobasidion annosum sensu lato przez Tuomi Niemelä i Kari Korhonena w 1998 r. i odpowiada europejskiej grupie interstabilności „S”[2].

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r[3]

Morfologia edytuj

Owocnik

Jest wieloletnią hubą z delikatnie filcowym brzegiem kapelusza, a u młodych owocników również powierzchnią (widoczne dopiero przy użyciu lupy). Posiada (3–) 4–6 (–7) porów na mm². Kapelusz jest pomarańczowobrązowy, a pory kremowe[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki drobnoziarniste mają wymiary 4,3–5,4 × 3,7–4,3 μm[4].

Występowanie i siedlisko edytuj

W Europie prawdopodobnie istnieje wszędzie w obrębie naturalnego zasięgu występowania świerka pospolitego (Picea abies). Rzadko występuje w najbardziej wysuniętych na północ lasach świerkowych. Obszar występowania tego gatunku na wschodzie rozciąga się po wschodnie Himalaje i przez południową Syberię do Japonii na Dalekim Wschodzie[2][4][5]. Jest jednym z trzech występujących w Polsce gatunków należących do rodzaju Heterobasidion[6]. Podawany z Puszczy Knyszyńskiej[7] i Pienińskiego Parku Narodowego[8]. Rośnie głównie na świerku, ale także na sośnie i na modrzewiu[4]. Badania wykazały, że może być atakowany przez nowego wirusa RNA Heterobasidion 2 (HetRV2)[9].

Znaczenie edytuj

Groźny pasożyt i saprotrof atakujący korzenie i ostatecznie doprowadzający do obumarcia drzewa. Powoduje białą zgniliznę drewna[4].

Gatunki podobne edytuj

W Polsce występują jeszcze dwa inne gatunki korzeniowca: korzeniowiec sosnowy (Heterobasidion annosum), wyrastający zazwyczaj na drewnie sosnowym (Pinus) i wyróżniający się znacznie większymi porami (ma mniej porów na mm²), wytwarzający nieraz owocniki kapeluszowate, oraz korzeniowiec jodłowy (Heterobasidion abietinum), wyrastający zazwyczaj na drewnie jodły (Abies), bardzo rzadko na innym iglastym (np. świerku (Picea))[4][7].

Przypisy edytuj

  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-05-24] (ang.).
  2. a b Cabi.org, Heterobasidion parviporum [online] [dostęp 2020-05-24] (ang.).
  3. Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Heterobasidion parviporum, [w:] Thomas Læssøe, Jens H. Petersen, Fungi of Temperate Europe, Princeston and Oxford: Princeston University Press, 2019, s. 857, ISBN 978-0-691-18037-3.
  5. Maps of Heterobasidion parviporum, Discover Life [dostęp 2020-05-24].
  6. Radosław Cieślak, Huba korzeni – problem w lesie, Lasy Państwowe. Zespół Ochrony Lasu w Łopuchówku, 2015 [dostęp 2020-05-24] (pol.).
  7. a b Mirosław Gryc, Heterobasidion parviporum – korzeniowiec drobnopory [online], grzyby-pk.pl [dostęp 2020-05-24] (pol.).
  8. Piotr Chachuła i inni, Mykobiota Pienińskiego PN w okresie jesienno-zimowym – wstępne wyniki badań, „Chrońmy Przyrodę Ojczystą”, 74 (3), 2018, s. 181–193, ISSN 0009-6172.
  9. Eeva J. Vainio, Susanna Keriö, Jarkko Hantula, Description of a new putative virus infecting the conifer pathogenic fungus Heterobasidion parviporum with resemblance to Heterobasidion annosum P-type partitivirus, „Archives of Virology”, 156 (1), 2011, s. 79–86, DOI10.1007/s00705-010-0823-9, ISSN 0304-8608 [dostęp 2020-05-24] (ang.).