Kustodia (administracja kościelna)
Kustodia (łac. custodia) – grupa wspólnot tego samego zakonu podlegających władzy kustosza.
Kustodie są jednostkami administracyjnymi m.in. w zakonie franciszkańskim. Gdy na jakimś obszarze istnieje uzasadniona nadzieja na zwiększenie się liczby braci, zarząd zakonu eryguje najpierw kustodię, ta z kolei może zostać po jakimś czasie uznana za nową prowincję. By powstała kustodia potrzeba w Zakonie Braci Mniejszych przynajmniej 15 braci profesów wieczystych i 3 domy posiadające gwardiana. Kustodie mogą być zależne lub niezależne. Kustodia zależna podlega w sensie jurysdykcyjnym generałowi zakonu lub prowincji, np. macierzystej. Kustodia niezależna w prawach zasadniczo zrównana jest z każdą inną prowincją. Jednostkami niższymi rangą od kustodii są federacja i fundacja[1]. Kustodią zarządza kustosz[2].
Kustodią niezależną jest istniejąca od XIII wieku na Bliskim Wschodzie franciszkańska Kustodia Ziemi Świętej[3].
Inne znaczenia
edytuj
- Kustodia – inaczej diecezja w Kościele Katolickim Mariawitów w RP.
Przypisy
edytuj- ↑ Statuty Generalne Zakonu Braci Mniejszych. Ezdrasz Biesok (tłum.). Katowice-Kraków-Poznań: Konferencja Zachodniosłowiańska Ministrów Prowincjalnych OFM, 2005, s. 99-105. ISBN 83-88598-61-9.
- ↑ kustodia, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-12-12].
- ↑ Heribert Holzapfel: Podręcznik historii Zakonu Braci Mniejszych. Pius Antoni Urbański (tłum.). Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2012, s. 23. ISBN 978-83-7354-426-0.