Léo Sajous

Léo Sajous – haitański lekarz z tytułem doktora, pisarz, dyplomata.

Jako lekarz pracował w Paryżu^[1]. Tamże współpracował przy tworzeniu periodyku „Le Cri des nègres”^[2], w 1930 założył Uniwersalny Komitet Instytutu Czarnego^[3], a następnie był twórcą i od 1931 do 1932 prowadził wielojęzykowe czasopismo o charakterze panafrykańskim pt. „La Revue du Monde Noir”^[4]^[5].

W drugiej połowie 1933 przybył do Warszawy składając Lidze Morskiej i Kolonialnej ofertę podjęcia relacji o charakterze gospodarczo-kulturalnych pomiędzy Liberią a Polską^[1]^[6]. W kwietniu 1935 uzyskał exequatur jako konsul generalny Republiki Liberyjskiej na obszar RP z siedzibą w Warszawie (pod koniec tego miesiąca konsulat został otwarty w stolicy Polski)^[7]^[8]^[9]^[10]^[11]^[12].

Przypisy

↑ ^a ^b Krzysztof Wittels: Polskie marzenia o koloniach: Liberia. afryka.org, 2010-12-26. [dostęp 2018-05-10]. za: Tadeusz Białas: Liga Morska i Kolonialna. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1983, s. 213.
↑ Rose Ure Mezu: Haiti: The Land Where Negritude First Stood on Its Feet. nathanielturner.com. [dostęp 2018-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-09)].
↑ Bethuel Matsili: Bethuel Matsili: Frankofonia. Geneza pojęcia. geopolityka.net, 2013-03-01. [dostęp 2018-05-10].
↑ Celucien L. Joseph: Thinking in Public: Faith, Secular Humanism, and Development in Jacques Roumain. Eugene: 2017, s. 48. ISBN 978-1-4982-0381-4.
↑ Kersuze Simeon-Jones: Literary and Sociopolitical Writings of the Black Diaspora in the Nineteenth and Twentieth Centuries. Lanham: 2013, s. 137. ISBN 978-0-7391-22-53-2.
↑ Ruszamy po kolonje. „Nasza Chodzież”. Nr 165, s. 1, 20 lipca 1935.
↑ Konsul Liberji w Warszawie. „Nowy Kurjer”. Nr 83, s. 3, 9 kwietnia 1935.
↑ 34. Komunikat. „Wileński Dziennik Wojewódzki”. Nr 5, s. 60, 20 kwietnia 1935.
↑ Konsulat Liberji został otwarty w Warszawie. „ABC Nowiny Codzienne”. Nr 123, s. 1, 30 kwietnia 1935.
↑ 62. Komunikat. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 8, s. 62, 2 maja 1935.
↑ Konsulat republiki murzyńskiej Warszawie. „Nowy Dziennik”. Nr 118, s. 6, 1 maja 1935.
↑ Witold Michałowski: Teki sarmatów. Pruszków: Rewasz, 2009, s. 124. ISBN 978-83-89188-92-2.

[TBKW-1] Krzysztof Wittels: Polskie marzenia o koloniach: Liberia. afryka.org, 2010-12-26. [dostęp 2018-05-10]. za: Tadeusz Białas: Liga Morska i Kolonialna. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1983, s. 213.

[2] Rose Ure Mezu: Haiti: The Land Where Negritude First Stood on Its Feet. nathanielturner.com. [dostęp 2018-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-09)].

[3] Bethuel Matsili: Bethuel Matsili: Frankofonia. Geneza pojęcia. geopolityka.net, 2013-03-01. [dostęp 2018-05-10].

[4] Celucien L. Joseph: Thinking in Public: Faith, Secular Humanism, and Development in Jacques Roumain. Eugene: 2017, s. 48. ISBN 978-1-4982-0381-4.

[5] Kersuze Simeon-Jones: Literary and Sociopolitical Writings of the Black Diaspora in the Nineteenth and Twentieth Centuries. Lanham: 2013, s. 137. ISBN 978-0-7391-22-53-2.

[6] Ruszamy po kolonje. „Nasza Chodzież”. Nr 165, s. 1, 20 lipca 1935.

[7] Konsul Liberji w Warszawie. „Nowy Kurjer”. Nr 83, s. 3, 9 kwietnia 1935.

[8] 34. Komunikat. „Wileński Dziennik Wojewódzki”. Nr 5, s. 60, 20 kwietnia 1935.

[9] Konsulat Liberji został otwarty w Warszawie. „ABC Nowiny Codzienne”. Nr 123, s. 1, 30 kwietnia 1935.

[10] 62. Komunikat. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 8, s. 62, 2 maja 1935.

[11] Konsulat republiki murzyńskiej Warszawie. „Nowy Dziennik”. Nr 118, s. 6, 1 maja 1935.

[12] Witold Michałowski: Teki sarmatów. Pruszków: Rewasz, 2009, s. 124. ISBN 978-83-89188-92-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]