Abie Hajk

jezioro na granicy Etiopii i Dżibuti
(Przekierowano z Lac Abé)

Abie Hajk[2][a] lub Abi Bad[3][b] lub Lac Abé[3][c]jezioro endoreiczne[1] na granicy Etiopii i Dżibuti. Zajmuje powierzchnię średnio ok. 340 km²[1], z czego 110 km² po stronie Dżibuti[4]. Obszar pokryty wodami jeziora stale się jednak pomniejsza w wyniku występujących tam cyklicznych susz i intensywnej melioracji[1]. To z kolei przyczynia się do powstania wokół zbiornika rozległych solnisk, mających miejscami 10 km szerokości i rozmieszczonych głównie u jego południowego i południowo-wschodniego brzegu, a ich łączna powierzchnia wynosi ok. 110 km²[1].

Abie Hajk
Abi Bad
Ilustracja
Abie Hajk – zdjęcie satelitarne
Położenie
Państwo

 Etiopia
 Dżibuti

Wysokość lustra

243[1] m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

ok. 340 km²

Głębokość
• maksymalna


36[1] m

Hydrologia
Rzeki zasilające

Auasz Uenz[1]

Rodzaj jeziora

endoreiczne[1]

Położenie na mapie Etiopii
Mapa konturowa Etiopii, blisko centrum u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Abie Hajk”
Ziemia11°10′N 41°47′E/11,166667 41,783333

Abie Hajk położone jest w basenie endoreicznym, który w okresie pluwialnym plejstocenu, zajmowany był przez dużo większe jezioro. Głębokość maksymalna sięga 36 m. W ostatnich dziesięcioleciach poziom wody obniżył się o kilka metrów[1].

Jezioro leży w północno-wschodniej części Etiopii, ok. 380 km na północny wschód od Addis Abeby[1] oraz w południowo-zachodniej części Dżibuti, ok. 135 km na zachód od stolicy tego państwa[4]. Do zbiornika, w jego północno-zachodniej części, wpływa rzeka Auasz Uenz, która wraz ze swoimi dopływami odwadnia znaczny obszar wschodnich stoków Wyżyny Abisyńskiej[1][4]. Od zachodu i południa może być także zasilane przez przecinające solniska wody płynące uedami[1]. U północno-wschodniego brzegu Abie Hajk, na wysokość 1069 m n.p.m., wznosi się stożek wulkaniczny Dama Ali[1].

Biologia jeziora jest słabo poznana. Zaobserwowano liczne kolonie flamingów karmazynowych (Phoenicopterus ruber). U wschodniego brzegu występują stromatolity[1].

  1. Polska transkrypcja nazwy w języku amharskim.
  2. Polska transkrypcja nazwy w języku arabskim.
  3. Nazwa w języku francuskim.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m n G.M Bernacsek, J.S Hughes, R.H Hughes: A Directory of African Wetlands. Nairobi, Cambrigde: IUNC, UNEP, WCMC, 1992, s. 167. ISBN 2-88032-949-3. [dostęp 2016-09-20].
  2. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Afryka. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2004, s. 66, seria: Nazewnictwo geograficzne świata. ISBN 83-239-7826-3. [dostęp 2016-09-20].
  3. a b Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Afryka. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2004, s. 48, seria: Nazewnictwo geograficzne świata. ISBN 83-239-7826-3. [dostęp 2016-09-20].
  4. a b c G.M Bernacsek, J.S Hughes, R.H Hughes: A Directory of African Wetlands. Nairobi, Cambrigde: IUNC, UNEP, WCMC, 1992, s. 132. ISBN 2-88032-949-3. [dostęp 2016-09-20].