Las Giełczyński – nazwa kompleksu leśnego położonego w pobliżu Giełczyna w województwie podlaskim, w którym w latach okupacji niemieckiej w Polsce (1939–1945), dokonano masowych egzekucji 12 000[1][2] osób (ok. 5000 Polaków i 7000 Żydów).

Las Giełczyński
Państwo

Polska pod okupacją III Rzeszy

Miejsce

Giełczyn

Data

1941–1944

Liczba zabitych

12000 osób

Typ ataku

egzekucja przez rozstrzelanie

Sprawca

III Rzesza

brak współrzędnych

Przed 1939 na terenie Lasu Giełczyńskiego znajdował się poligon wojskowy. Egzekucje rozpoczęli Niemcy w połowie 1941. Ostatnich mordów dokonano w 1944. Po masowych egzekucjach ludności żydowskiej i polskiej, przeprowadzanych zarówno przez Gestapo oraz żandarmerię niemiecką z Łomży, dokonano grzebania zwłok ofiar w specjalnie wykopanych dołach, zagłębieniach terenu, starych okopach i studniach. W 1944 w celu zatarcia śladów zbrodni, nastąpiło masowe palenie zwłok. Po spaleniu większości z nich pozostało jedynie 146 niezidentyfikowanych ciał, które ekshumował w 1958 Polski Czerwony Krzyż.

Ocalałe szczątki ofiar pochowano na cmentarzu wojskowym w Łomży (obecnie nieistniejący). Na miejscu egzekucji pozostały trzy pamiątkowe pomniki (w głównych miejscach mordów) i głaz pamiątkowy wystawiony przez Żydów z Izraela (byłych mieszkańców Łomży).

Przypisy

edytuj
  1. Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa, lata wojny 1939-1945. Warszawa: Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, 1966, s. 57-58.
  2. Masowe zbrodnie hitlerowskie w Powiecie Łomżyńskim. 2007.