Las iglasty

las, który tworzą głównie drzewa szpilkowe

Las iglasty, bór – jest to las, w którym wszystkie albo większość drzew to drzewa iglaste[1].

Bór świerkowy
Las sosnowy świeży

Bory występują przede wszystkim na glebach bielicowych w klimacie umiarkowanym. Dominującymi gatunkami drzew są tu: różne gatunki sosen, modrzewi, świerków oraz drzew liściastych takich jak osika, jarząb i brzoza. Natomiast w runie leśnym można spotkać przede wszystkim borówki (czarna, brusznica), wrzos zwyczajny i śmiałek pogięty. Jeśli teren, na którym znajduje się las, jest bardzo podmokły do gatunków typowych dla runa są: bagno zwyczajne, borówka bagienna, wełnianki.

Lasy iglaste można podzielić ze względu na dominujący gatunek drzewa na:

Istnieją także inne podziały lasów iglastych i tak w Polsce rosną:

  • bory sosnowe suche – charakteryzujące się tym, że rosną na suchych glebach piaszczystych; głównymi składnikami flory są sosny zwyczajne, a w runie leśnym dominują mchy, porosty oraz rośliny kwiatowe;
  • bory sosnowe świeże – rosną na dosyć wilgotnych glebach; w runie leśnym rosną wrzosy, borówki oraz jagody czarne; występują w nich też drzewa liściaste np. brzoza;
  • bory sosnowe bagienne – spotykamy je na glebach torfowych, podmokłych – drzewa są tu mniejsze (niekoniecznie), a głównymi roślinami spotykanymi w runie leśnym są mchy.

W fitosocjologii środkowoeuropejskie lasy iglaste w większości zaliczane są do klasy Vaccinio-Piceetea, przy czym klasa ta obejmuje również zbiorowiska nieleśne, czyli zakrzaczenia oraz zbliżone siedliskowo lasy liściaste (jak brzezina bagienna).

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. bór, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2010-03-17].