Latarnia morska Ailsa Craig
Latarnia morska Ailsa Craig – latarnia morska położona na wulkanicznej wyspie Ailsa Craig w zatoce Firth of Clyde na Morzu Irlandzkim. Latarnia wraz z sąsiadującymi budynkami została wpisana w 1977 roku na listę zabytków kategorii C Historic Scotland pod numerem 1151, a w 1998 roku została zakwalifikowana do klasy B[2]. Obiekt znajduje się także na liście Royal Commission on the Ancient and Historical Monuments of Scotland pod numerem NX09NW 5[3].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Miejscowość | |
| Wysokość wieży |
11 m |
| Wysokość światła |
18 m n.p.m. |
| Zasięg światła |
17 Mm |
| Charakterystyka światła |
błyskowe białe, okres 4 s.[1] |
| Data budowy |
1883 – 1886 |
| Data uruchomienia |
1886 |
| Administrator |
Northern Lighthouse Board’s offices, Edynburg |
Położenie na mapie Szkocji  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
 55°15′07,0″N 5°06′30,9″W/55,251944 -5,108583
| |
Dane techniczne
edytuj- Nr brytyjski A4582 (w Spisie świateł i sygnałów nawigacyjnych Admiralicji Brytyjskiej vol A)
- Nr USA 4768 (w Spisie Świateł NGA[a] Pub 114)
- Położenie: 55°15,1′ N 5°06,4′ E[4]
- to samo: 55° 15' 7 " N 5° 06' 30,9 " W
- Wysokość wieży: 11 m
- Wysokość światła: 18 m n.p.m.
- Zasięg nominalny światła: 17 Mm (31,5 km)
- Charakterystyka światła: Błyskowe, Białe skrót międzynarodowy z ang.: Fl. W. sektorowe: w namiarze 145 - 028°
- Światło: 0,3 s
- Przerwa: 3,7 s
- Okres: 4 s
Historia
edytujPotrzeba budowy latarni morskiej oraz nadawania sygnału mgłowego na wyspie Ailsa Craig została zgłoszona do Commissioners of Northern Lighthouses przez Lloyds and the Scottish Shipmasters Association w roku 1881[1]. Northern Lighthouse Board wraz z Trinity House zaakceptowały te żądania i budowa latarni rozpoczęła się w 1882 roku. Latarnia została ukończona w 1886 roku pod nadzorem braci Davida i Thomasa Stevensonów (stryja i ojca Roberta Louisa Stevensona). Latarnia została uruchomiona 15 czerwca 1886 roku. Światło otrzymywano z lampy olejowej, którą w 1911 roku zastąpiono żarówką. Dwie syreny do nadawania sygnałów mgłowych: południowa oraz północna, do 1911 roku były napędzane silnikami gazowymi[1], zasilanymi z centralnej gazowni[3]. W czasie modernizacji latarni w 1911 roku ich silniki wymieniono na silniki wysokoprężne. Syreny pracowały do 1966, kiedy to sygnalizację zmieniono na tyfony. Sygnał dźwiękowy wyłączono w 1987 roku[1].
Do 1935 roku, kiedy to w latarni zainstalowano radiotelefon, wiadomości pomiędzy latarnikami a stałym lądem przenosiły gołębie pocztowe.
Latarnia została w pełni zautomatyzowana w 1990 roku, przystosowana do pracy bezobsługowej, zasilania z siłowni fotowoltaicznej i od tego czasu jest sterowana z Northern Lighthouse Board’s offices w Edynburgu[1]. W 2011 roku wyspa Ailsa Craig została wystawiona na sprzedaż[5], którą sfinalizowano w 2013 roku[6].
Uwagi
edytuj- ↑ ang. National Geospatial-Intelligence Agency - Narodowa Agencja Wywiadu Satelitarnego Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Ailsa Craig. Northern Lighthouse Board, Lighthouse Library. [dostęp 2014-03-15]. (ang.).
- ↑ LIGHTHOUSE AILSA CRAIG (Ref:1151). Historic Scotland Data Services. [dostęp 2014-03-16]. (ang.).
- ↑ a b Ailsa Craig, Foreland Point, Lighthouse, Keepers' Cottages And Foghorn. Royal Commission on the Ancient and Historical Monuments of Scotland. [dostęp 2014-03-16]. (ang.).
- ↑ Pub. 114 List of lights radio aids and fog signals British Isles, English Channel and North Sea. Springfield, VA: NATIONAL GEOSPATIAL-INTELLIGENCE AGENCY, 2013, s. 75. [dostęp 2014-03-31]. (ang.).
- ↑ Ailsa Craig Island. Lighthouses For Sale Or Rent. [dostęp 2014-03-15]. (ang.).
- ↑ Ailsa Craig, granite jewel of the Firth of Clyde, finally finds a buyer. the Guardian, 2013-12-07. [dostęp 2014-03-15]. (ang.).