Le Triomphant (1934)
Le Triomphant – francuski wielki niszczyciel typu Le Fantasque z okresu II wojny światowej.
| |
| Historia | |
| Stocznia |
Ateliers et Chantiers de France, Dunkierka |
|---|---|
| Położenie stępki |
28 sierpnia 1931 |
| Wodowanie |
16 kwietnia 1934 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1 sierpnia 1936 |
 Wolna Francja
| |
| Wycofanie ze służby |
1954 |
| Los okrętu |
złomowany w 1960 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
2610 t |
| Długość |
132,4 m |
| Szerokość |
12,35 m |
| Zanurzenie |
3,8 m (dziób), 4,9 m (rufa) |
| Napęd | |
| 4 kotły parowe Penhoët, 2 turbiny parowe Parsonsa o łącznej mocy 86 000 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
37 węzłów (na próbach do 43,24 w.) |
| Uzbrojenie | |
| 1936: 5 dział kal. 138 mm 2 działka plot. kal. 37 mm 4 wkm plot. kal. 13,2 mm 9 wyrzutni torped kal. 550 mm 2 zrzutnie bomb głębinowych | |
| Załoga |
257 oficerów i marynarzy (1936) |
Historia budowy
edytuj„Le Triomphant” był jednym z sześciu wielkich niszczycieli typu Le Fantasque, budowanych we Francji w latach 1931–1936, przeznaczonych głównie do zwalczania lekkich sił nawodnych przeciwnika. Charakteryzowały się one wielką szybkością i silnym uzbrojeniem artyleryjskim. Stępkę pod okręt położono w stoczni Ateliers et Chantiers w Dunkierce 28 sierpnia 1931 roku, zwodowano go zaś 16 kwietnia 1934 roku. Otrzymana nazwa „Le Triomphant” miała w marynarce francuskiej tradycje sięgające XVII wieku[1].
Przebieg służby
edytujPo okresie prac wykończeniowych i wyposażeniowych „Le Triomphant” wszedł do służby w Marine Nationale 1 sierpnia 1936 roku[2]. Otrzymał numer burtowy „9” i przydział do 8. Dywizjonu Lekkiego (franc.: Division Légère), bazującego w Breście. Wraz z nim służyły tam bliźniacze „L'Indomptable” i „Le Malin”. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej dywizjon przemianowano na dywizjon niszczycieli, a „Le Triomphant” zmienił numer taktyczny na X 83[3].
Po wybuchu II wojny światowej „Le Triomphant” w składzie 8. Dywizjonu Niszczycieli brał udział w bezskutecznych poszukiwaniach niemieckich rajderów na Oceanie Atlantyckim. Po niemieckiej agresji na Norwegię w 1940 roku wszystkie trzy niszczyciele zostały przebazowane do Rosyth i działały na Morzu Północnym we współpracy z Royal Navy. W nocy z 23 na 24 kwietnia 1940 roku „Le Triomphant” odniósł na wodach Skagerraku uszkodzenia śruby wskutek bliskiego wybuchu bomby lotniczej. Dla dokonania napraw został odesłany do portu w Lorient, gdzie zastał go niemiecki Blitzkrieg. W czerwcu 1940 roku wciąż uszkodzony okręt został ewakuowany na holu do Portsmouth.
Po klęsce Francji niszczyciel został, wobec odmowy jego dowódcy wcielenia okrętu do sił Wolnej Francji, zajęty 3 lipca przez siły brytyjskie i przekazany marynarce gen. de Gaulle'a. Jesienią 1940 roku przeszedł remont, połączony ze wzmocnieniem uzbrojenia przeciwlotniczego. Ponownie wszedł do służby, z nową załogą, na początku 1941 roku, jednak już w lutym został ponownie skierowany na remont po zderzeniu z brytyjskim frachtowcem na redzie Greenock.
30 lipca 1941 roku „Le Triomphant” wypłynął z Plymouth w rejs na swój nowy obszar działania: Ocean Indyjski i Spokojny. W trudnych warunkach nawigacyjnych tamtego regionu ujawniły się problemy z maszynownią niszczyciela, co spowodowało konieczność częstych remontów. Także zasięg pływania okrętu okazał się zbyt mały w stosunku do wymogów wojny na Pacyfiku. Pomimo to „Le Triomphant” wziął udział w ewakuacji mieszkańców wysp Nauru[4] i Ocean, uciekających przed inwazją japońską. Ponadto obecność okrętu sił Wolnej Francji w tamtym regionie miała wydźwięk polityczny i propagandowy.
Pod koniec 1943 roku „Le Triomphant” został uszkodzony przez tajfun, co spowodowało wysłanie go do Stanów Zjednoczonych na remont i kolejną modernizację. W jej trakcie niszczyciel otrzymał nowoczesne uzbrojenie przeciwlotnicze, sonar i radary produkcji amerykańskiej. Po zakończeniu modernizacji w marcu 1945 roku uzbrojenie okrętu składało się z czterech dział kal. 138 mm, sześciu armat przeciwlotniczych Bofors kal. 40 mm i dziesięciu Oerlikon kal. 20 mm oraz sześciu wyrzutni torped kal. 550 mm.
Tak zmodernizowany okręt powrócił w kwietniu 1945 roku na wody europejskie, bazując w Tulonie. Po skompletowaniu nowej załogi „Le Triomphant” został ponownie skierowany na Ocean Indyjski, do Trincomalee na Cejlonie. Eskortował stamtąd konwoje do Indii i na Madagaskar. We wrześniu 1945 roku brał udział w wyzwoleniu Singapuru, a następnie wraz z pancernikiem „Richelieu” eskortował transport wojska do francuskich Indochin. Został przebazowany do Sajgonu, gdzie działał wspólnie z bliźniaczym „Le Fantasque”, ostrzeliwując pozycje sił Việt Minhu walczących o niepodległość Wietnamu. Oba okręty wróciły do Francji w połowie 1946 roku.
Po zakończeniu działań wojennych „Le Triomphant” służył jako okręt szkolny Marine Nationale na Morzu Śródziemnym aż do wycofania ze stanu floty w grudniu 1954 roku. Później był jeszcze wykorzystywany w charakterze hulku aż do złomowania w roku 1960.
Obecnie nazwę „Le Triomphant” nosi w Marine Nationale atomowy okręt podwodny z rakietami balistycznymi, typu Le Triomphant, w służbie od 1997 roku[5].
Przypisy
edytuj- ↑ netmarine.net. netmarine.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-07)]. [dostęp 23 listopada 2009]
- ↑ za Wojciech Holicki, Le Fantasque – najszybsze niszczyciele Marine Nationale. uboat.net podaje datę 25 maja 1936 roku
- ↑ naval-history.net [dostęp 23 listopada 2009]
- ↑ Jack D. Haden, Nauru: A Middle Ground During World War II w: Pacific Magazine. 166.122.164.43. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-08)]. [dostęp 23 listopada 2009]
- ↑ netmarine.net. netmarine.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-21)]. [dostęp 23 listopada 2009]