Lech Sosnowski
Lech Stanisław Sosnowski[1] (ur. 7 grudnia[2] 1927[2][3] w Łasku[3], zm. 23 stycznia 2006[2]) – kupiec, prezes PSS „Społem” Łódź (przez 33 lata)[3], dyrektor (1972[4]–1988[5]) największego domu handlowego „Społem” w Polsce w latach 70. i 80. XX w.[6][4] – Spółdzielczego Domu Handlowego „Central” w Łodzi[6].
.png) Lech Sosnowski podczas oglądania obuwia w sklepie „Społem” przy ul. Niekłańskiej 41 w Warszawie (1968). | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 grudnia 1927 |
|---|---|
| Data śmierci |
23 stycznia 2006 |
| Zawód, zajęcie |
dyrektor, kupiec |
| Pracodawca |
Spółdzielczy Dom Handlowy „Central” w Łodzi (1972-1988) |
Życiorys edytuj
Sosnowski ukończył studia magisterskie z ekonomii[7]. Początkowo pracował jako księgowy, a następnie wiceprezes i prezes „Społem” w Łasku. Po przeniesieniu do Łodzi, pełnił funkcję prezesa oddziału PSS „Społem” na Widzewie. Wyniki handlowe prowadzonych przez niego placówek spowodowały, że w 1971 zaproponowano mu kierowanie SDH „Central” w Łodzi[8].
Od 1972, tj. od powstania, SDH „Central”[4], w okresie pełnienia funkcji dyrektora przez Sosnowskiego, pomimo funkcjonowania gospodarki nakazowo-rozdzielczej osiągał znacząco korzystny bilans handlowy[9]. Dom Handlowy „Central”, w okresie pełnienia przez niego funkcji dyrektora, osiągał nawet ponad 3-krotnie większe obroty wobec planowanych[6] oraz 2–3-krotnie wyższe niż w innych domach handlowych[5]. Sukces osiągany przez dom handlowy wynikał m.in. ze ścisłej współpracy z przemysłem – przed uruchomieniem produkcji, w „Centralu” przedstawiano m.in. planowane do wyprodukowania wzory produktów. Klienci sklepu mogli głosować na najbardziej atrakcyjne. Te, które wzbudziły najmniejsze zainteresowanie, nie były produkowane i wystawiane do sprzedaży[6]. Dzięki Sosnowskiemu, sprowadzano do sklepu więcej towaru niż mu przysługiwało według rozdzielnika[10].
Sosnowski Był również jednym z pionierów bezdewizowej międzynarodowej wymiany towarowej[4] – przyczynił się do sprowadzania ze Związku Radzieckiego kolorowych telewizorów i szampana, z NRD – dziecięcych ubrań, proszków do prania[9], zegarków[10], z Węgier – kosmetyków, z Holandii – płytek ceramicznych[9], a także prowadził wymianę handlową z przedsiębiorstwami z Czechosłowacji, RFN, Austrii i Bułgarii[5]. Jego działalność przyczyniła się do tego, że w „Central” posiadał w asortymencie produkty niedostępne lub trudnodostępne w sklepach Polsce[9]. W latach 70. i 80. XX w. SDH „Central” należał do najlepiej zaopatrzonych domów towarowych w Polsce[9].
Kierowany przez Sosnowskiego dom handlowy osiągał największy średni obrót w przeliczeniu na 1m² sklepu, a także w przeliczeniu na jednego zatrudnionego pracownika oraz najmniejszą liczbę pracowników administracji[4]. Sklep zatrudniał ponad tysiąc osób, w tym około 40 pracowników administracji[5] a odwiedzało go nawet 100 tys. klientów dziennie, dokonując około 40 tys. transakcji[11]. Ponadto SDH „Central” był wielokrotnym zdobywcą I miejsca w ogólnopolskim współzawodnictwie supersamów oraz zdobywał przechodni puchar prezesa CZSS „Społem” (1973, 1974, 1975)[8].
Sosnowski był członkiem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego[7]. Po zakończeniu pełnienia funkcji dyrektora PSS Społem w 1988, podjął się prowadzenia firmy „Romat” w Andrzejowie[3] W 1989 bezskutecznie kandydował w wyborach do Senatu[5][3], zdobywając 33 913 (7,95%) głosów w okręgu wyborczym województwo łódzkie[1].
Życie prywatne edytuj
Był synem Józefa Sosnowskiego i Feliksy z d. Strzelczyk. Jego żoną była Jadwiga z d. Kamerdyniak[12] (1931–1981[2]) – pracownica NBP[13], z którą miał 2 synów[3]. Został pochowany na cmentarzu parafii Niepokalanego Poczęcia NMP (kwatera: 18, rząd: 2, grób: 21) w Łasku[2].
Nagrody edytuj
- Nagroda Miasta Łodzi (1984) – nagroda za całokształt działalności zawodowej w dziedzinie handlu[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Senatu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-05-16].
- ↑ a b c d e Lech Sosnowski, Bolesław Kamerdyniak, Jadwiga Sosnowska – Cmentarz parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Łasku – Inwentaryzacja cmentarzy, Ewidencja grobów z wyszukiwarką [online], Tech Studio sc [dostęp 2023-03-12] (pol.).
- ↑ a b c d e f gos, Najważniejsze: żeby było normalnie!, „Odgłosy” (22), bc.wbp.lodz.pl, Łódź, 28 maja 1989 [dostęp 2023-03-12].
- ↑ a b c d e f Laureaci Nagród m. Łodzi, „Dziennik Łódzki” (15), bc.wbp.lodz.pl, 18 stycznia 1984 [dostęp 2023-03-12].
- ↑ a b c d e Z. Ch., Lech Sosnowski, czyli kupiec w Senacie, „Dziennik Łódzki” (115), bc.wbp.lodz.pl, 17 maja 1989 [dostęp 2023-03-12].
- ↑ a b c d Życie partii, Prasa, 1976 [dostęp 2023-03-12] (pol.).
- ↑ a b Nagrody Miasta Łodzi, „Odgłosy” (4), 28 stycznia 1984.
- ↑ a b Łodzianie 1977, „Odgłosy” (1), bc.wbp.lodz.pl, 1 stycznia 1978 [dostęp 2023-03-12].
- ↑ a b c d e Urodziny łódzkich gigantów. Zobacz dawny Central i Uniwersal [ARCHIWALNE ZDJĘCIA] [online], Dziennik Łódzki, 29 lipca 2012 [dostęp 2023-03-12] (pol.).
- ↑ a b Łódź lat siedemdziesiątych. Wtedy powstał Central i pierwsza trasa W-Z [online], Łódź Nasze Miasto, 6 grudnia 2020 [dostęp 2023-03-12] (pol.).
- ↑ Życie partii, Prasa, 1976 [dostęp 2023-05-16] (pol.).
- ↑ Lech Sosnowski (1927–2006), wikitree.com, 7 grudnia 1927 [dostęp 2023-05-16] (ang.).
- ↑ nekrolog, „Dziennik Łódzki” (191), bc.wbp.lodz.pl, 30 września 1981 [dostęp 2023-05-16].