Lejkouch karaibski

gatunek ssaka

Lejkouch karaibski[5], lejkouch żółtawy (Natalus stramineus) – gatunek ssaka z rodziny lejkouchowatych (Natalidae).

Lejkouch karaibski
Natalus stramineus[1]
J.E. Gray, 1838[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

mroczkokształtne

Nadrodzina

Vespertilionoidea

Rodzina

lejkouchowate

Rodzaj

lejkouch

Gatunek

lejkouch karaibski

Synonimy
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Taksonomia

edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1838 roku angielski zoolog John Edward Gray nadając mu nazwę Natalus stramineus[2]. Holotyp pochodził z obszaru od wyspy Anguilla do wyspy Montserrat, w północnej części Małych Antyli[6].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[7].

Etymologia

edytuj
  • Natalus: etymologia niejasna, Gray nie wyjaśnił pochodzenia nazwy rodzajowej[8]; być może nazwa pochodzi od łac. natalis „miejsce urodzenia” w aluzji do nieznanego pochodzenia lub „miejsca narodzin” tego taksonu. Niektórzy autorzy sugerują również, że nazwa odnosi się neotenicznego aspektu tego nietoperza[9].
  • stramineus: nowołac. stramineus „słomkowożółty”, od łac. stramineus „ze słomy”, od stramen, straminis „słoma”, od sternere „posypać”[10].

Zasięg występowania

edytuj

Lejkouch karaibski występuje na Małych Antylach na północ od Saint Lucia Channel (Anguilla, Saba, Nevis, Barbuda, Antigua, Montserrat, Gwadelupa, Marie-Galante, Dominika i Martynika)[7].

Morfologia

edytuj

Długość ucha 14,6–17,5 mm, długość przedramienia samic 36,9–41,2 mm, samców 37,8–41,9 mm; masa ciała samic 4,6–5,3 g, samców 4,9–5,2 g[11].

Ekologia

edytuj

Tryb życia

edytuj

Lejkouchy żółtawe śpią w dziuplach lub sztolniach kopalnianych, zwykle w grupkach liczących około 12 osobników, ale zdarza się również w większych zgrupowaniach. Wieczorem polują na powoli latające owady. Potrafią bardzo szybko ruszać skrzydłami, a ich lot przypomina lot motyla.

Rozmnażanie

edytuj

Rozmnażanie tego nietoperza nie jest związane z żadną porą roku. Samce i samice na krótko przed porodem rozdzielają się.

Przypisy

edytuj
  1. Natalus stramineus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b J.E. Gray. A Revision of the Genera of Bats (Vespertilionidæ), and the Description of some new Genera and Species. „Magazine of Zoology and Botany”. 2, s. 496, 1838. (ang.). 
  3. H.H. Shamel. A new bat from Dominica. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 41, s. 67, 1928. (ang.). 
  4. L. Davalos & A. Tejedor, Natalus stramineus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-07-15] (ang.).
  5. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 110. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Natalus stramineus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-07-15].
  7. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 190. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 449, 1904. (ang.). 
  9. A. Tejedor. Systematics of Funnel-Eared Bats (Chiroptera: Natalidae). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 353, s. 39, 2011. DOI: 10.1206/636.1. (ang.). 
  10. straminea, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-07-15] (ang.).
  11. A. Tejedor: Family Natalidae (Funnel-eared Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 595–596. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Ilustrowana Encyklopedia Zwierząt - Warszawa 1997 - Dr Philip Whitfield