Leon Parat

kapitan Wojska Polskiego

Leon Henryk Marian Parat[1] (ur. 16 lipca 1891 w Radziechowie, zm. 1940 w ZSRR) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Leon Parat
Ilustracja
Leon Parat wraz z żoną
kapitan administracji (piechoty) kapitan administracji (piechoty)
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1891
Radziechów

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Pułk Piechoty Nr 10
5 Pułk Strzelców Podhalańskich
DOK X

Stanowiska

oficer ordynansowy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa: obrona Przemyśla)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Waleczności (Austro-Węgry)
Tabliczka upamiętniająca na ścianie kościoła św. Karola Boromeusza w Warszawie

Życiorys

edytuj

Leon Parat urodził się 16 lipca 1891[2] w Radziechowie jako syn Walentego[3] i Zofii.

Podczas I wojny światowej w rezerwie piechoty C. K. Armii został mianowany chorążym z dniem 1 lipca 1916[4], a potem awansowany na stopień podporucznika z dniem 1 stycznia 1917[5]. Był przydzielony do pułku piechoty nr 10[6][7].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9][10]. Od początku lat 20. służył w szeregach w 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu[11][12][13][14]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie z 5 psp do Dowództwa Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu[15]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w DOK X na stanowisku oficera ordynansowego dowódcy okręgu korpusu. Jednocześnie pełnił w tym dowództwie funkcję kierownika referatu wyszkolenia[16].

Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej 1939 pełnił funkcję adiutanta dowódcy obrony Przemyśla[17]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Na wiosnę został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/3-78 oznaczony numerem 2223)[3]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Jego braćmi byli Walenty (ur. 1901) i Karol (ur. 1907, aspirant Straży Granicznej, zaginął podczas wojny 1939)[18][19]. Był żonaty z Amalią z domu Boro, miał dwóch synów Zbigniewa oraz Leszka.[potrzebny przypis]

Ordery i odznaczenia

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia z „Leon Marian” na „Leon Henryk Marian”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 29, 26 stycznia 1934. 
  2. Leon Parat. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  3. a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 70. [dostęp 2020-12-20].
  4. Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 320.
  5. Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 334.
  6. a b Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 365.
  7. Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 475.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 414.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 357.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 190.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 388.
  12. a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 334.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 105.
  14. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 42, 619.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 416.
  16. Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 527, 528.
  17. Ryszard Tłuczek: Przemyska Lista Katyńska (3). niedziela.pl. [dostęp 2015-03-03].
  18. Karol Parat. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2015-03-03].
  19. Karol Parat. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2015-03-03].
  20. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  21. M.P. z 1931 r. nr 46, poz. 103 „za zasługi na polu organizacji, wyszkolenia i administracji wojska”.

Bibliografia

edytuj