Leon Wałęga (ur. 25 marca 1859 w Moszczenicy, zm. 22 kwietnia 1933 w Tuchowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny tarnowski w latach 1901–1933, arcybiskup ad personam.

Leon Wałęga
Arcybiskup tytularny Oxyrinchus
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

25 marca 1859
Moszczenica

Data i miejsce śmierci

22 kwietnia 1933
Tuchów

Biskup diecezjalny tarnowski
Okres sprawowania

1901–1933

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

24 marca 1883

Nominacja biskupia

15 kwietnia 1901

Sakra biskupia

12 maja 1901

Odznaczenia
Wstęga Wielka Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 maja 1901

Konsekrator

Jan Puzyna

Współkonsekratorzy

Józef Bilczewski
Józef Weber

Życiorys

edytuj

Ukończył studia teologiczne we Lwowie, doktorat z teologii uzyskał w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim. Tam też 24 marca 1883 został wyświęcony na prezbitera. Został wikariuszem we Lwowie. Był wicerektorem Seminarium Duchownego we Lwowie i profesorem Uniwersytetu Lwowskiego.

Papież Leon XIII 15 kwietnia 1901 bullą Romani Pontifices prekonizował go na biskupstwo tarnowskie. 12 maja 1901 został konsekrowany na biskupa diecezjalnego tarnowskiego. W 1928 zwołał pierwszy synod diecezji tarnowskiej. W maju 1932 złożył rezygnację z rządów diecezją i osiadł w klasztorze redemptorystów w Tuchowie, pozostał jednak zwierzchnikiem diecezji – ze stolicą tytularną Tlos – jako administrator apostolski do czasu wyboru nowego ordynariusza. W styczniu 1933 Pius XI wyniósł go do godności arcybiskupa tytularnego Oxyrinchus, a na nowego ordynariusza tarnowskiego wyznaczył biskupa pomocniczego lwowskiego Franciszka Lisowskiego. Ingres do katedry odbył on kilka dni po śmierci Leona Wałęgi.

W maju 1914 powołał Stronnictwo Katolicko-Ludowe, mające być przeciwwagą dla PSL „Piast”[1].

W 1914 otrzymał godność c. k. tajnego radcy wraz z uwolnieniem od taksy[2].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. B. Łopuszański, Józef Lubelski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XVII, 1972, s. 590.
  2. Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 4 z 8 marca 1914. 
  3. M.P. z 1933 r. nr 109, poz. 135 „za wyjątkowe zasługi na polu działalności kapłańskiej, narodowej i społecznej”.
  4. M.P. z 1930 r. nr 132, poz. 192 „za zasługi na polu pracy obywatelskiej i społecznej”.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj