Konzentrationslager Lichtenburg

Konzentrationslager für männliche Schutzhäftlinge Lichtenburg, Frauen-Konzentrationslager Lichtenburg – niemiecki obóz koncentracyjny istniejący w latach 1933–1939, na zamku Lichtenburg w mieście Prettin, w Saksonii-Anhalt, w Niemczech, w którym uwięzionych było w sumie 10 tysięcy osób. W latach 1940–1945, SS zajęła zamek na część Inspektoratu ds. Obozów Koncentracyjnych.

Lichtenburg

Konzentrationslager für männliche Schutzhäftlinge Lichtenburg

Typ	obóz koncentracyjny
Odpowiedzialny	III Rzesza
Rozpoczęcie działalności	13 czerwca 1933
Zakończenie działalności	1939
Terytorium	III Rzesza
Miejsce	Prettin
Liczba więźniów	~ 10 000
Narodowość więźniów	Niemcy-antyfaszyści, Żydzi, Romowie
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej Lichtenburg
51,662467°N 12,932142°E

Historia obozu

Szesnastowieczny Zamek Lichtenburg służył w latach 1812–1928 jako więzienie. W dniu 13 czerwca 1933 stał się „obozem koncentracyjnym dla więźniów przejściowo zatrzymanych”. W pierwszych tygodniach obóz należał do policji, jednak już w połowie sierpnia władze przejęło SS. W dniu 1 czerwca 1934 obóz stał się podobozem KL Dachau. Po stworzeniu obozów Sachsenhausen i Buchenwald, w sierpniu 1937 roku obóz na zamku został zamknięty.

Jednak już w grudniu 1937 roku otwarto w tym samym miejscu obóz dla kobiet (niem. Frauen-Konzentrazionslager). Pierwszym komendantem do 1 grudnia 1938 był Günther Tamaschke. Pierwszych dwieście więźniarek przywieziono w połowie grudnia z KL Moringen. Obóz kobiecy istniał krótko, do maja 1939 roku. W latach 1940–1945, SS zajęła zamek i zainstalowała tam m.in. część Inspektoratu ds. Obozów Koncentracyjnych.

Więźniowie i ofiary

Większość więźniów pierwszego okresu stanowiła opozycja polityczna, przede wszystkim komuniści. W 1934 roku zostali tu umieszczeni również niemieccy homoseksualiści, a od 1935 roku Żydzi, Sinti i Romowie oraz Świadkowie Jehowy.

W drugim, kobiecym okresie, do obozu trafiło 1415 kobiet. W większości należały one do opozycji politycznej, lecz znajdowały się wśród nich również Świadkowie Jehowy, Żydówki, prostytutki, kryminalistki lub inne kobiety traktowane jako „aspołeczne”.

Zarówno więźniowie wcześniej, jak i więźniarki później, byli zmuszani do pracy niewolniczej i poddani ostremu rygorowi obozowemu. Niedożywienie i choroby powodowały śmierć wielu z nich.

Dzieje powojenne

W drugiej połowie lat 90. XX wieku, władze landu Saksonia-Anhalt planowały sprzedaż zamku. Po masowych protestach wycofały się z tego projektu w 2004 roku. Od tego czasu powstało miejsce pamięci i muzeum.