Liczba Bestii

w teologiach większości wyznań chrześcijańskich zaprzeczenie boskiej doskonałości
(Przekierowano z Liczba bestii)
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 24 kwi 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Liczba Bestii – pojęcie odnoszące się do jednej z postaci 13 rozdziału Apokalipsy św. Jana – pierwszej z Bestii, popularnie utożsamianej z Szatanem lub Antychrystem. Jest ono zwykle kojarzone z liczbą 666, choć w niektórych wersjach tekstu wartość ta wynosi 616, 646 lub 665. Bywa ona zapisywana również jako „FFF” („F” jest szóstą literą alfabetu łacińskiego).

Tu jest [potrzebna] mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba to bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć.

Liczba Bestii na papirusie 115

Tekst grecki za Kodeksem Aleksandryjskim: Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστίν· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξϛʹ.

Pochodzenie

edytuj

Zarówno we wczesnym chrześcijaństwie, jak i dziś Liczba Bestii była utożsamiana z dwiema liczbami: 666 i rzadziej 616. Wiąże się to z istnieniem 2 wersji tej liczby w Apokalipsie 13,18. Większość źródeł (w tym Kodeks Aleksandryjski) podaje bowiem χξϛʹ, co w greckim systemie numerycznym oznacza 666. Niektóre manuskrypty ( , Kodeks Efrema) podają jednak χιϛʹ (616)[2]. Prawdopodobnie rozbieżność powstała stosunkowo wcześnie w wyniku błędu kopisty.

Minuskuł 2344 (Gregory-Aland) przekazuje liczbę 665[2], starołaciński Codex Ardmachanus przekazuje liczbę 646[3].

Interpretacja

edytuj

Liczbę tę interpretowano i interpretuje się na różne sposoby. 666 to w teologiach większości wyznań chrześcijańskich zaprzeczenie boskiej doskonałości (w tradycji judaistycznej 777[4] jest „boskim” numerem pełni i doskonałości), a także wypaczenie Trójcy Świętej (oznaczanej 333 – potrójna, czyli święta doskonałość)[5][6].

Interpretacja przez gematrię

edytuj

Istnieje szereg interpretacji numerologicznych, zwykle czerpiących z gematrii. Najczęstsza interpretacja utożsamia Bestię z Neronem (i czasem całym Cesarstwem rzymskim), choć z czasem pojawiły się i takie kojarzące ją np. z urzędem papieskim, ogólnoświatowym systemem politycznym[7].

 

„Neron Caesar” w transliteracji z greki, napisany po hebrajsku נרון קסר (wym. neron kesar), zawiera spółgłoski rdzenne NRWN QSR. Odpowiednie litery alfabetu hebrajskiego wyrażają liczby według gematrii:

 

Inne teksty z wartością 616, dawały alternatywny tytuł Nerona po aramejsku, będący transliteracją z łaciny: נרו קסר „Nrw Ksr”[8].

 

Adolf Deissmann(inne języki) proponował rozwiązanie bazujące na znaczeniu liczbowym liczby 616 w j. greckim[9]:

Kαίσαρ Θεός (z gr. „cesarz bóg”) = 616 (20+1+10+200+1+100+9+5+70+200).

Według niego 616 była starszą sekretną liczbą, którą Żydzi oznaczyli kult cesarza. Wskazywał na liczne starożytne graffiti, znalezione na terenie greckojęzycznego świata, np. w Pompejach i Pergamonie, dowodząc, że gematria była popularna i szeroko rozpowszechniona w starożytności[10][11].

Papiestwo

edytuj

Tytuł „VICARIUS FILII DEI” (z łacińskiego „Wikariusz Syna Boga”) – jest to fraza użyta w „Donacji Konstantyna” na określenie świętego Piotra.

 

Fraza ta jest kojarzona z papieżem, choć oficjalny jego tytuł, o identycznym znaczeniu, jest nieco inny: Vicarius Iesu Christi, co nie daje w sumie 666.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Biblia Tysiąclecia - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu - Ap 13 [online], deon.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  2. a b NA27 2006 ↓, s. 659.
  3. UBS3, p. 869.
  4. The Number 777
  5. Antychryst, gobbi.pl.
  6. nr 407 [w:] Stefano Gobbi, Do Kapłanów, umiłowanych synów Matki Bożej, Vox Domini, ISBN 978-83-86092-14-7.
  7. Co oznacza liczba 666?, jw.org.
  8. Jańczuk 2016 ↓, s. 50.
  9. Social and Religious History, [w:] Adolf Deissmann, Adolf Deissmann, Light frim the Ancient East, The New Testament Illustrated by Recently Discovered Texts of the Graeco-Roman World, Londyn 1927.
  10. Antonio Sogliano, Isopsepha Pompeiana, Rendiconti della Reale Accademia dei Lincei, 1901, s. 256–259.
  11. Franz Buecheler, Die Inschriften von Pergamon.

Bibliografia

edytuj
  • Eberhard et Erwin Nestle, communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger: Novum Testamentum Graece. Wyd. 27 revisa. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2006. ISBN 978-3-438-05100-4. [NA27]
  • Leszek Jańczuk. Liczba 666 w historii egzegezy. „Studia Theologica Pentecostalia”. T. IV, s. 33–58, 2016. Wyższa Szkoła Teologiczno-Społeczna. ISSN 2300-279x.