Liliowa Kazalnica
Liliowa Kazalnica (niem. Lilienkanzel, słow. Ľaliová kazateľnica, węg. Liliom-szószék[1]) – częściowo ściana, częściowo urwisko w masywie Cubryny nad Morskim Okiem w polskich Tatrach Wysokich. Znajduje się na północnym filarze Turni Zwornikowej i opada z Liliowej Płaśni na najwyższą część Kosowinowego Piargu. Ma wysokość 120 m, a przy podstawie szerokość 240 m. Od lewej strony (patrząc od dołu) Liliową Kazalnicę ogranicza Liliowa Drabina – bardzo stromy, skośny zachód wyprowadzający na Liliową Płaśń. Prawe ograniczenie urwiska tworzy system zachodów i kominków opadających z Liliowej Płaśni do ostrogi wschodniego filara Turni Zwornikowej. Na Liliowej Kazalnicy jest sporo zarośniętych kosodrzewiną półek, tarasów i trawników. Najbardziej lity jest środek ściany. Nieco po prawej stronie od środka znajduje się okap o wysięgu 5 m i szerokości 30 m. Pod okapem jest jasna, gładka płyta. Po lewej stronie okapu jest kominek, wyżej przechodzący w system rys i zacięć. Wyprowadzają one na Liliową Płaśń[2].
Nazwę Liliowa Kazalnica wprowadził Władysław Cywiński w 8 tomie przewodnika „Tatry”. Ściana ta wcześniej przez taterników nazywana była „Czołówką prawego filara Cubryny”[2].
Drogi wspinaczkowe edytuj
Przez Liliową Kazalnicę prowadzi kilka dróg wspinaczkowych. Wszystkie zaczynają się na trawniku położonym powyżej długiego pasa skałek nad podstawą ściany. Na pas ten można wejść z lewej lub prawej jego strony[2].
- Droga Mączki; V+ w skali tatrzańskiej, A1, czas przejścia 3 h,
- Środkiem północnej ściany; V+, 3h,
- Droga Szalankiewicza; 5+, 2h,
- Prawa droga Hobrzańskiego; V+, VI-, 2 h,
- Lewa droga Hobrzańskiego; V+, 2 h[2]
Przypisy edytuj
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. tom 8. Cubryna, Poronin: Wyd. Górskie, 2001, ISBN 83-7104-026-1