Limontpolski herb szlachecki, pochodzenia włoskiego, używany na terenach Litwy.

Herb Limont

Opis herbu

edytuj

Opis herbu z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

W polu czerwonym miecz srebrny z rękojeścią złotą, ostrze pomiędzy trzema kulami srebrnymi, dwie nad jedną. Klejnot: Nad hełmem w koronie miecz ostrzem ku górze, między dwoma piórami strusimi. Labry: czerwone podbite srebrem (Limont I) lub złotem (Limont II).

Najwcześniejsze wzmianki

edytuj

Herb używany przez rodzinę litewską, znaną od XVI wieku. Według Niesieckiego, za którym informację powtarza Juliusz Karol Ostrowski, rodzina przybyła na Litwę z Florencji[1].

Herbowni

edytuj

Według Tadeusza Gajla, do herbu tego uprawnionych było pięć nazwisk herbownych:

Lemiński, Limanowicz, Limiński, Limont (Limunt), Liniewski.

Należy odnotować, że część tych nazwisk wylegitymowała się z herbem Limont w czasach zaborów. Dotyczy to m.in. nazwiska Limanowicz[2]. Biorąc pod uwagę liczne nadużycia i przekłamania przy podobnych legitymacjach przed zaborczymi heroldiami, przynależność do herbu Limont nazwisk innych od Limont (Limunt) nie jest pewna.

Przypisy

edytuj
  1. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 184.
  2. Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 9. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1912, s. 51.

Linki zewnętrzne

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.