Manfredonia urodził się w Rzymie. Piłkarską karierę rozpoczął w tamtejszym klubie S.S. Lazio. W 1975 roku włączono go do kadry pierwszej drużyny, a 2 listopada zadebiutował w Serie A w zremisowanym 1:1 meczu z Bologną. W pierwszym składzie Lazio zaczął jednak grywać w następnym sezonie - 1976/1977. Grał nie tylko na pozycji środkowego pomocnika, ale czasem ustawiano go na stoperze lub libero. W 1977 roku zajął z Lazio 5. pozycję w lidze, ale w kolejnych sezonach były to pozycje w środku tabeli ligowej. Skandalem zakończył się sezon 1979/1980, gdy wykryto tzw. aferę Totonero, związaną z ustawianiem meczów w zakładach bukmacherskich. Zarówno A.C. Milan, jak i Lazio, zostały karnie zdegradowane do Serie B, a Manfredonia wraz z klubowym kolegą Brunem Giordano został zdyskwalifikowany na 2 lata. Do gry powrócił w sezonie 1982/1983 i przyczynił się do wywalczenia wicemistrzostwa Serie B oraz powrotu "biancocelestich" do Serie A. W Lazio spędził kolejne dwa lata, jednak w 1985 roku przeżył kolejną degradację do drugiej ligi. W rzymskiej drużynie rozegrał łącznie 201 spotkań i strzelił 8 goli.
Latem 1985 Manfredonia odszedł do Juventusu, zdobywcy Pucharu Mistrzów. Jako gracz pierwszego składu osiągnął swój największy sukces w karierze, którym było zdobycie mistrzostwa Włoch. W mistrzowskim sezonie Lionello rozegrał 23 spotkania. W 1987 roku Juve nie obroniło mistrzostwa (straciło je na rzecz SSC Napoli), ale zajęło 2. pozycję w lidze. Latem Manfredonia został zawodnikiem AS Roma. W swoim drugim rzymskim klubie w karierze spędził trzy sezony. W 1988 roku zajął 3. lokatę w Serie A, co było jego największym sukcesem w barwach "giallorossich". W 1990 roku zakończył karierę.
Kariera reprezentacyjna
edytuj