SSC Napoli

włoski klub piłki nożnej

Società Sportiva Calcio Napoliwłoski klub piłkarski z siedzibą w Neapolu, założony 1 sierpnia 1926, rozwiązany 30 lipca 2004 i reaktywowany 6 września 2004. Od sezonu 2007/08 występuje w Serie A. Jeden z najpopularniejszych klubów piłkarskich we Włoszech, którego legendą jest Diego Maradona.

piłka nożna
SSC Napoli
Ilustracja
Logo klubu
Pełna nazwa

Società Sportiva Calcio di Napoli SpA

Przydomek

Azzurri (Błękitni)
Partenopei[1]

Barwy

   
błękitne

Data założenia

1 sierpnia 1926

Debiut w najwyższej lidze

1926

Data rozwiązania

30 lipca 2004

Data reaktywacji

6 września 2004

Liga

Serie A

Państwo

 Włochy

Region

 Kampania

Siedziba

Neapol

Adres

Via del Maio di Porto 9, 80133 Neapol

Stadion

Stadio Diego Armando Maradona

Sponsor techniczny

EA7

Właściciel

Filmauro S.r.l.

Prezes

Aurelio De Laurentiis

Trener

Antonio Conte

Asystent trenera

Marco Domenichini

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Strona internetowa

Historia

edytuj

Chronologia nazw:

  • 25.08.1926: Associazione Calcio Napoli – po reorganizacji Internaples
  • 1943: Società Polisportiva Napoli
  • 1945: Associazione Polisportiva Napoli
  • 20.02.1947: Associazione Calcio Napoli
  • 25.06.1964: Società Sportiva Calcio Napoli
  • 30.07.2004: klub rozwiązano w wyniku bankructwa
  • 06.09.2004: Napoli Soccer
  • 24.05.2006: Società Sportiva Calcio Napoli

AC Napoli (Associazione Calcio Napoli) zostało założone 25 sierpnia 1926[2] na bazie klubu Internaples (utworzonego w 1922 r. z połączenia Internazionale Napoli oraz Naples FBC) i spędziło większość swojej historii grając w Serie A, często pozostając najbardziej reprezentatywnym przedstawicielem południa w, zdominowanej przez zespoły z bogatej północy, lidze. W 1964 r. klub zmienił nazwę na SSC Napoli. Ojcem sukcesów klubu z Neapolu był Diego Maradona, gwiazda reprezentacji Argentyny, sprowadzony do zespołu w 1984 r. To dzięki niemu przeciętny zespół zdobył w 1987 i 1990 mistrzostwo Włoch, zaś w 1989 r. Puchar UEFA. W 1989 r. w związku z sukcesami klubu powstała słynna piosenka Napoli Forza Napoli wykonywana wielokrotnie przez piosenkarza Nino d’Angelo przy chórze włoskich kibiców. Z odejściem Maradony w 1991 r. zespół powoli schodził z piedestału włoskiej piłki. W 1998 r. Napoli spadło do Serie B, aby ponownie powrócić do Serie A na jeden sezon w 2000 r. Kolejny spadek nie był jednak najgorszym, co przytrafiło się klubowi. Z długami przekraczającymi 70 mln euro SSC Napoli musiało ogłosić bankructwo w sierpniu 2004 r. Nowy klub, Napoli Soccer, to kontynuator tradycji zespołu, który mógł całkowicie zniknąć z piłkarskiej mapy Włoch. Dzięki inwestorom i wiernym kibicom, którzy w niesamowitych ilościach przychodzili na mecze 3. ligi, klub dostał szansę odzyskać dawną reputację. W sezonie 2005/06 zespół awansował do Serie B, a rok później awansował do najwyższej włoskiej klasy rozgrywkowej po bezbramkowym remisie z innym beniaminkiem Serie A sezonu 2007/08Genoa CFC. W 2012 r. po raz czwarty zdobył Puchar Włoch. W sezonie 2012/13 Napoli zajęło drugie miejsce w lidze. Królem strzelców został Urugwajczyk Edinson Cavani, który zaliczył 29 trafień. Po zakończeniu sezonu ze stanowiska trenera odszedł Walter Mazzarri, a jego miejsce zajął Hiszpan Rafael Benítez. Pod wodzą nowego trenera do klubu zostali sprowadzeni: Dries Mertens, José Reina, Gonzalo Higuaín[3], José Callejón, Raúl Albiol oraz Rafael Cabral. Za rekordową sumę 63 milionów euro do PSG został sprzedany najlepszy snajper drużyny Edinson Cavani[4]. Ponadto klub opuścili dwaj doświadczeni zawodnicy: Argentyńczyk Hugo Campagnaro oraz Włoch Morgan De Sanctis. 3 maja 2014 drużyna hiszpańskiego szkoleniowca zdobyła 5 raz Puchar Włoch, wygrywając z finale z Fiorentiną 3:1. Zimą 2015 r. do klubu pozyskano za 12,5 mln euro włoskiego skrzydłowego Manolo Gabbiadiniego. Napoli po 33 latach w sezonie 2022/23 zdobyło po raz trzeci Mistrzostwo Włoch.

Sukcesy

edytuj

Międzynarodowe

edytuj
  Zdobyte trofea w rozgrywkach międzynarodowych (stan na: 18-04-2023)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)
 
Liga Mistrzów
(Puchar Europy)
zdobywca 0
finalista 0
ćwierćfinalista 1 2022/23
 
Liga Europy
(Puchar UEFA)
zdobywca 1 1988/89
finalista 0
 
Puchar Zdobywców
zdobywca 0
finalista 0
połfinalista 1 1976/77

Krajowe

edytuj
  Zdobyte trofea w rozgrywkach Włoch (stan na: 23 maja 2025)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)
 
Mistrzostwo
I miejsce 4 1986/87, 1989/90, 2022/23[5], 2024/25
II miejsce 8 1967/68, 1974/75, 1987/88, 1988/89, 2012/13, 2015/16, 2017/18, 2018/19
III miejsce 8 1933/34, 1965/66, 1970/71, 1973/74, 1985/86, 2010/11, 2013/14, 2016/17
 
Puchar
zdobywca 6 1962, 1976, 1987, 2012, 2014, 2020
finalista 4 1972, 1978, 1989, 1997
 
Superpuchar
zdobywca 2 1990, 2014
finalista 3 2012, 2020, 2023

II liga
I miejsce 2 1945/46, 1949/50
II miejsce 4 1961/62, 1964/65, 1999/00, 2006/07
III miejsce 1 1942/43
  • Coppa delle Alpi (1x): 1966
  • Coppa di Lega Italo-Inglese (1x): 1976

Stadion

edytuj

Trenerzy

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy SSC Napoli.
Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
1.   Antonio Kreutzer 1926 1927
2. Komisja techniczna
  Ferenc Molnár
  Giovanni Terrile
  Rolf Steiger
1927 1928
3.   Otto Fischer 1928
4.   Giovanni Terrile 1928 1929
5.   William Garbutt 1929 1935
6.   Károly Csapkay 1935 1936
7.   Angelo Mattea 1936 1938
8.   Eugen Payer 1938 1939
9. Komisja techniczna
  Paolo Iodice
  Achille Piccini
  Luigi Castello
1939
10.   Adolfo Baloncieri 1939 1940
11.   Antonio Vojak 1940 1943
12.   Paolo Innocenti 1943
13.   Raffaele Sansone 1945 1947
14.   Giovanni Vecchina 1947 1948
15.   Arnaldo Sentimenti 1948
16.   Felice Borel 1948 1949
17.   Luigi de Manes 1949
18.   Vittorio Mosele 1949
19.   Eraldo Monzeglio 1949 1956
20.   Amedeo Amadei 1956 1959
21.   Annibale Frossi 1959
22.   Amedeo Amadei 1959 1961
23.   Amedeo Amadei
  Renato Cesarini
1962
24.   Attila Sallustro 1961
25.   Ladislao Kubala 1962
26.   Fioravante Baldi 1961 1962
27.   Bruno Pesaola 1962
28.   Bruno Pesaola 1962 1963
29.   Roberto Lerici 1963 1964
30.   Giovanni Molino 1964
31.   Bruno Pesaola 1964 1968
32.   Giuseppe Chiappella 1968 1969
33.   Egidio di Costanzo 1969
34.   Giuseppe Chiappella 1969 1973
35.   Luís Vinício 1973 1976
36.   Alberto Delfrati
  Rosario Rivellino
1976
37.   Bruno Pesaola 1976 1977
38.   Giovanni di Marzio 1977 1978
39.   Luís Vinício 1978 1980
40.   Angelo Sormani 1980
41.   Rino Marchesi 1980 1982
42.   Massimo Giacomini 1982
43.   Bruno Pesaola 1982 1983
44.   Pietro Santi 1983 1984
45.   Rino Marchesi 1984 1985
46.   Ottavio Bianchi 1986 1989
47.   Alberto Bigon 1989 1991
48.   Claudio Ranieri 1991 1993
49.   Ottavio Bianchi 1992 1993
50.   Marcello Lippi 1993 1994
51.   Vincenzo Guerini 1994
52.   Vujadin Boškov
  Jarbas Faustinho
1994 1995
53.   Vujadin Boškov
  Aldo Sensibile
1995 1996
54.   Luigi Simoni 1996 1997
55.   Vincenzo Montefusco 1997
56.   Bortolo Mutti
  Carlo Mazzone
1997 1998
57.   Vincenzo Montefusco 1998
58.   Renzo Ulivieri 1998 1999
59.   Vincenzo Montefusco 1999
60.   Walter Novellino 1999 2000
61.   Zdeněk Zeman 2000
62.   Emiliano Mondonico 2000 2001
63.   Luigi De Canio 2001 2002
64.   Franco Colomba]] 2002
65.   Sergio Buso 2002
66.    Francesco Scoglio 2002 2003
67.   Franco Colomba 2003
68.   Andrea Agostinelli 2003
69.   Luigi Simoni 2003 2004
70.   Giampiero Ventura 2004 2005
71.    Edoardo Reja 2005 2009
72.   Roberto Donadoni 2009
73.   Walter Mazzarri 2009 2013
74.   Rafael Benítez 2013 2015
75.   Maurizio Sarri 2015 2018
76.   Carlo Ancelotti 2018 2019
77.   Gennaro Gattuso 2019 2021
78.   Luciano Spalletti 2021 2023
79.   Rudi Garcia 2023
80.   Walter Mazzarri 2021 2023
81.   Francesco Calzona 2024
82.   Antonio Conte 2024 urzęduje

Obecny skład

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze SSC Napoli.
Stan na 4 lutego 2025
Nr Poz. Piłkarz
1 BR   Alex Meret
4 OB   Alessandro Buongiorno
5 OB   Juan Jesus
6 PO   Billy Gilmour
7 NA   David Neres
8 PO   Scott McTominay
11 NA   Romelu Lukaku
12 BR   Claudio Turi
13 OB   Amir Rrahmani
14 BR   Nikita Contini
15 NA   Philip Billing (wypożyczony z AFC Bournemouth)
16 OB   Rafa Marín
17 OB   Mathías Olivera
Nr Poz. Piłkarz
18 NA   Giovanni Simeone
21 NA   Matteo Politano
22 OB   Giovanni Di Lorenzo (kapitan)
26 NA   Cyril Ngonge
29 PO   Luis Hasa
30 OB   Pasquale Mazzocchi
37 OB   Leonardo Spinazzola
68 PO   Stanislav Lobotka
81 NA   Giacomo Raspadori
96 BR   Simone Scuffet (wypożyczony z Cagliari Calcio)
99 PO   André Anguissa
NA   Noah Okafor (wypożyczony z A.C. Milan)

Zastrzeżone numery

edytuj
Nr Poz. Piłkarz
10 NA   Diego Maradona (za zasługi)

Rywalizacja

edytuj

Kibice Napoli od początku istnienia klubu nie mieli najlepszych stosunków z klubami z północnej części Włoch. Jedną z pierwszych historycznych rywalizacji były mecze z Hellasem Verona. W latach 80 klub stworzył rywalizację z Interem, Juventusem i Milanem. Do dziś Napoli tworzy zaciętą rywalizację z Interem i Hellasem Verona. Jednak Napoli prowadzi też zaciętą rywalizację z Romą. Derby te nazywane są: Derby del Sole.

Sponsorzy

edytuj
Sezon Sponsorzy techniczny Główny sponsor
1978–80 Puma Brak
1981–82 Snaidero
1981–81 NR
1982–83 Cirio
1983–84 Latte Berna
1984–85 Linea Time Cirio
1985–88 NR Buitoni
1985–91 Mars
1991–94 Umbro Voiello
1994–96 Lotto Record Cucine
1996–97 Centrale del Latte di Napoli
1997–99 Nike Polenghi
1999–00 Peroni
2000–03 Diadora
2003–04 Legea Russo Cicciano
2004–06 Kappa Manuale d'amore / Sky Captain / Crash
2005–06 Lete
2006–09 Diadora
2009–2011 Macron
2011–2014 Lete-MSC
2014-2015 Lete / Pasta Garofalo
2015-2021 Kappa Lete / Garofalo / Kimbo
2021- EA7

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Od imienia mitycznej syreny Partenopy, której ciało mieli odnaleźć na brzegu greccy założyciele miasta; tak określa się we Włoszech mieszkańców Neapolu
  2. Italy - List of Foundation Dates - RSSSF
  3. Oficjalnie: José Reina i Gonzalo Higuain zawodnikami SSC Napoli. napoli24h.pl. [dostęp 2013-08-04]. (pol.).
  4. Oficjalnie: Edinson Cavani zawodnikiem PSG. transfery.info. [dostęp 2013-08-04]. (pol.).
  5. Wirtualna Polska Media, Szalona noc w szatni Napoli. Zieliński świętował [online], sportowefakty.wp.pl, 5 maja 2023 [dostęp 2023-05-05] (pol.).

Bibliografia

edytuj