SSC Napoli
Società Sportiva Calcio Napoli – włoski klub piłkarski z siedzibą w Neapolu, założony 1 sierpnia 1926, rozwiązany 30 lipca 2004 i reaktywowany 6 września 2004. Od sezonu 2007/08 występuje w Serie A. Jeden z najpopularniejszych klubów piłkarskich we Włoszech, którego legendą jest Diego Maradona.
![]() Logo klubu | |
Pełna nazwa |
Società Sportiva Calcio di Napoli SpA |
---|---|
Przydomek |
Azzurri (Błękitni) |
Barwy |
|
Data założenia |
1 sierpnia 1926 |
Debiut w najwyższej lidze |
1926 |
Data rozwiązania |
30 lipca 2004 |
Data reaktywacji |
6 września 2004 |
Liga | |
Państwo | |
Region | |
Siedziba | |
Adres |
Via del Maio di Porto 9, 80133 Neapol |
Stadion | |
Sponsor techniczny | |
Właściciel |
Filmauro S.r.l. |
Prezes |
Aurelio De Laurentiis |
Trener | |
Asystent trenera |
Marco Domenichini |
Strona internetowa |
Historia
edytujChronologia nazw:
- 25.08.1926: Associazione Calcio Napoli – po reorganizacji Internaples
- 1943: Società Polisportiva Napoli
- 1945: Associazione Polisportiva Napoli
- 20.02.1947: Associazione Calcio Napoli
- 25.06.1964: Società Sportiva Calcio Napoli
- 30.07.2004: klub rozwiązano w wyniku bankructwa
- 06.09.2004: Napoli Soccer
- 24.05.2006: Società Sportiva Calcio Napoli
AC Napoli (Associazione Calcio Napoli) zostało założone 25 sierpnia 1926[2] na bazie klubu Internaples (utworzonego w 1922 r. z połączenia Internazionale Napoli oraz Naples FBC) i spędziło większość swojej historii grając w Serie A, często pozostając najbardziej reprezentatywnym przedstawicielem południa w, zdominowanej przez zespoły z bogatej północy, lidze. W 1964 r. klub zmienił nazwę na SSC Napoli. Ojcem sukcesów klubu z Neapolu był Diego Maradona, gwiazda reprezentacji Argentyny, sprowadzony do zespołu w 1984 r. To dzięki niemu przeciętny zespół zdobył w 1987 i 1990 mistrzostwo Włoch, zaś w 1989 r. Puchar UEFA. W 1989 r. w związku z sukcesami klubu powstała słynna piosenka Napoli Forza Napoli wykonywana wielokrotnie przez piosenkarza Nino d’Angelo przy chórze włoskich kibiców. Z odejściem Maradony w 1991 r. zespół powoli schodził z piedestału włoskiej piłki. W 1998 r. Napoli spadło do Serie B, aby ponownie powrócić do Serie A na jeden sezon w 2000 r. Kolejny spadek nie był jednak najgorszym, co przytrafiło się klubowi. Z długami przekraczającymi 70 mln euro SSC Napoli musiało ogłosić bankructwo w sierpniu 2004 r. Nowy klub, Napoli Soccer, to kontynuator tradycji zespołu, który mógł całkowicie zniknąć z piłkarskiej mapy Włoch. Dzięki inwestorom i wiernym kibicom, którzy w niesamowitych ilościach przychodzili na mecze 3. ligi, klub dostał szansę odzyskać dawną reputację. W sezonie 2005/06 zespół awansował do Serie B, a rok później awansował do najwyższej włoskiej klasy rozgrywkowej po bezbramkowym remisie z innym beniaminkiem Serie A sezonu 2007/08 – Genoa CFC. W 2012 r. po raz czwarty zdobył Puchar Włoch. W sezonie 2012/13 Napoli zajęło drugie miejsce w lidze. Królem strzelców został Urugwajczyk Edinson Cavani, który zaliczył 29 trafień. Po zakończeniu sezonu ze stanowiska trenera odszedł Walter Mazzarri, a jego miejsce zajął Hiszpan Rafael Benítez. Pod wodzą nowego trenera do klubu zostali sprowadzeni: Dries Mertens, José Reina, Gonzalo Higuaín[3], José Callejón, Raúl Albiol oraz Rafael Cabral. Za rekordową sumę 63 milionów euro do PSG został sprzedany najlepszy snajper drużyny Edinson Cavani[4]. Ponadto klub opuścili dwaj doświadczeni zawodnicy: Argentyńczyk Hugo Campagnaro oraz Włoch Morgan De Sanctis. 3 maja 2014 drużyna hiszpańskiego szkoleniowca zdobyła 5 raz Puchar Włoch, wygrywając z finale z Fiorentiną 3:1. Zimą 2015 r. do klubu pozyskano za 12,5 mln euro włoskiego skrzydłowego Manolo Gabbiadiniego. Napoli po 33 latach w sezonie 2022/23 zdobyło po raz trzeci Mistrzostwo Włoch.
Sukcesy
edytujMiędzynarodowe
edytuj
| |||||
Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
---|---|---|---|---|---|
Liga Mistrzów (Puchar Europy) |
zdobywca | 0 | |||
finalista | 0 | ||||
ćwierćfinalista | 1 | 2022/23 | |||
Liga Europy (Puchar UEFA) |
zdobywca | 1 | 1988/89 | ||
finalista | 0 | ||||
Puchar Zdobywców |
zdobywca | 0 | |||
finalista | 0 | ||||
połfinalista | 1 | 1976/77 |
Krajowe
edytuj
| |||||
Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 4 | 1986/87, 1989/90, 2022/23[5], 2024/25 | ||
II miejsce | 8 | 1967/68, 1974/75, 1987/88, 1988/89, 2012/13, 2015/16, 2017/18, 2018/19 | |||
III miejsce | 8 | 1933/34, 1965/66, 1970/71, 1973/74, 1985/86, 2010/11, 2013/14, 2016/17 | |||
Puchar |
zdobywca | 6 | 1962, 1976, 1987, 2012, 2014, 2020 | ||
finalista | 4 | 1972, 1978, 1989, 1997 | |||
Superpuchar |
zdobywca | 2 | 1990, 2014 | ||
finalista | 3 | 2012, 2020, 2023 | |||
II liga |
I miejsce | 2 | 1945/46, 1949/50 | ||
II miejsce | 4 | 1961/62, 1964/65, 1999/00, 2006/07 | |||
III miejsce | 1 | 1942/43 |
- Coppa delle Alpi (1x): 1966
- Coppa di Lega Italo-Inglese (1x): 1976
Stadion
edytujTrenerzy
edytujObecny skład
edytuj- Stan na 4 lutego 2025
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
1 | BR | Alex Meret |
4 | OB | Alessandro Buongiorno |
5 | OB | Juan Jesus |
6 | PO | Billy Gilmour |
7 | NA | David Neres |
8 | PO | Scott McTominay |
11 | NA | Romelu Lukaku |
12 | BR | Claudio Turi |
13 | OB | Amir Rrahmani |
14 | BR | Nikita Contini |
15 | NA | Philip Billing (wypożyczony z AFC Bournemouth) |
16 | OB | Rafa Marín |
17 | OB | Mathías Olivera |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
18 | NA | Giovanni Simeone |
21 | NA | Matteo Politano |
22 | OB | Giovanni Di Lorenzo (kapitan) |
26 | NA | Cyril Ngonge |
29 | PO | Luis Hasa |
30 | OB | Pasquale Mazzocchi |
37 | OB | Leonardo Spinazzola |
68 | PO | Stanislav Lobotka |
81 | NA | Giacomo Raspadori |
96 | BR | Simone Scuffet (wypożyczony z Cagliari Calcio) |
99 | PO | André Anguissa |
NA | Noah Okafor (wypożyczony z A.C. Milan) |
Zastrzeżone numery
edytujNr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
10 | NA | Diego Maradona (za zasługi) |
Rywalizacja
edytujKibice Napoli od początku istnienia klubu nie mieli najlepszych stosunków z klubami z północnej części Włoch. Jedną z pierwszych historycznych rywalizacji były mecze z Hellasem Verona. W latach 80 klub stworzył rywalizację z Interem, Juventusem i Milanem. Do dziś Napoli tworzy zaciętą rywalizację z Interem i Hellasem Verona. Jednak Napoli prowadzi też zaciętą rywalizację z Romą. Derby te nazywane są: Derby del Sole.
Sponsorzy
edytujSezon | Sponsorzy techniczny | Główny sponsor |
---|---|---|
1978–80 | Puma | Brak |
1981–82 | Snaidero | |
1981–81 | NR | |
1982–83 | Cirio | |
1983–84 | Latte Berna | |
1984–85 | Linea Time | Cirio |
1985–88 | NR | Buitoni |
1985–91 | Mars | |
1991–94 | Umbro | Voiello |
1994–96 | Lotto | Record Cucine |
1996–97 | Centrale del Latte di Napoli | |
1997–99 | Nike | Polenghi |
1999–00 | Peroni | |
2000–03 | Diadora | |
2003–04 | Legea | Russo Cicciano |
2004–06 | Kappa | Manuale d'amore / Sky Captain / Crash |
2005–06 | Lete | |
2006–09 | Diadora | |
2009–2011 | Macron | |
2011–2014 | Lete-MSC | |
2014-2015 | Lete / Pasta Garofalo | |
2015-2021 | Kappa | Lete / Garofalo / Kimbo |
2021- | EA7 |
Inne
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Od imienia mitycznej syreny Partenopy, której ciało mieli odnaleźć na brzegu greccy założyciele miasta; tak określa się we Włoszech mieszkańców Neapolu
- ↑ Italy - List of Foundation Dates - RSSSF
- ↑ Oficjalnie: José Reina i Gonzalo Higuain zawodnikami SSC Napoli. napoli24h.pl. [dostęp 2013-08-04]. (pol.).
- ↑ Oficjalnie: Edinson Cavani zawodnikiem PSG. transfery.info. [dostęp 2013-08-04]. (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , Szalona noc w szatni Napoli. Zieliński świętował [online], sportowefakty.wp.pl, 5 maja 2023 [dostęp 2023-05-05] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Oficjalna strona klubu (wł.)
- SSC Napoli, [w:] baza Soccerway (drużyny) [dostęp 2021-01-02] .
- SSC Napoli, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2020-11-27] .
- Profil. weltfussballarchiv.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-21)]. w bazie Weltfussballarchiv (ang.)
- Profil w bazie Foot.dk (duń.)
- Profil w bazie Footballdatabase (ang.)
- Profil w bazie Thefinalball (ang.)
- Profil w bazie Worldfootball (ang.)
- Wyniki meczów klubu w bazie RSSSF (ang.)