Lont – przewód służący do zdalnego lub opóźnionego odpalenia ładunku wybuchowego lub pirotechnicznego przy pomocy ognia.

Palący się lont

Charakterystyka

edytuj

Historycznie lont wykonywano ze sznura konopnego, gotowanego kilka dni w mieszaninie wapna, nawozu końskiego, popiołu i saletry. Po wysuszeniu, sznur taki, zapalony, żarzył się powoli i służył do odpalania broni przez podpalenie prochu na panewce. Cienki lont muszkieterski używano do broni z zamkiem lontowym, a gruby na ok. 10 mm lont artyleryjski, cięty na 2-3 metrowe odcinki, służył do odpalania armat[1].

Współczesne lonty to sznury z rdzeniem z materiału wybuchowego lub materiału pirotechnicznego. W uproszczonej formie wykonywany dawnym sposobem przez nasycanie sznurka z włókna naturalnego lub papieru chemikaliami. Obecnie jednymi z najpowszechniej stosowanych lontów w pirotechnice są lonty typu Visco.

Wyróżnia się[2][3]:

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. MEW 1970 ↓, s. II/197.
  2. ETW 1987 ↓, s. 320.
  3. Laprus (red.) 1979 ↓, s. 192.

Bibliografia

edytuj