Lotnictwo myśliwsko-bombowe
Lotnictwo myśliwsko-bombowe – rodzaj lotnictwa bojowego[1], wyposażony w samoloty o cechach samolotów lotnictwa myśliwskiego, mogące zabierać znaczny ładunek bomb. Mają one pokaźny zasięg (ok. 1000 km) i są przeznaczone do zwalczania celów w strefie operacyjnej i dalszej taktycznej - głównie ruchomych. Do zwalczania celów naziemnych (morskich) może wykorzystywać pociski rakietowe, bomby klasyczne i jądrowe oraz broń pokładową. Samoloty lotnictwa myśliwsko-bombowego (bez ładunku bomb) mogą być użyte jako samoloty myśliwskie do zwalczania celów powietrznych lub wykonywania zadań rozpoznania[2].
Polskie jednostki lotnictwa myśliwsko-bombowego edytuj
W czasie II wojny światowej pododdziałem lotnictwa myśliwsko-bombowego Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii był 305 Dywizjon Bombowy Ziemi Wielkopolskiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego uzbrojony w samoloty Mosquito FB VI.
Po wojnie w polskich Wojskach Lotniczych funkcjonowały dywizje i pułki lotnictwa myśliwsko-bombowego:
- 2 Brandenburska Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego
- 3 Brandenburska Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego
- 3 Pomorski Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego
- 6 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego
- 7 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego Marynarki Wojennej
- 8 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego
- 21 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego
- 40 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego
- 45 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 117. ISBN 978-83-11-13382-2.
- ↑ Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 194. ISBN 83-11-06229-3.
Bibliografia edytuj
- Mała Encyklopedia Wojskowa, tom II (K – P), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970, wyd. I, s. 201.